kitabı iki yönden ele almak istiyorum. Birincisi Muhsin Yazıcıoğlu'nun karakteri, ömrünü anlamak, daha önce televizyonlardan, meclis konuşmalarından, biyografisini özetlerden gördüğüm, hayran olduğum adamı daha iyi tanımaktı amacım, bu amacıma ulaştım. Genç yaşından beri büyük olgunlukla olayları ele alışı, farklı düşüncelere sahip olanlar çok yakınındakiler bile olsa doğru bildiğinden dönmeyişi, fedakarlığı, vatanseverliği, her yanıyla daha da hayran bıraktı beni. Allah rahmet eylesin. İkinci yönü ise kitabın kendisi. Açıkçası kitap çok da özen gösterilerek yazılmış hissi vermiyor, ilk 45-50 sayfa konumuza tam bağlanamamış ve sürekli tekrarlar, gereksiz ayrıntılar içerdiğini düşünüyorum, aynı cümleyi çevire çevire 3 kez okuduğumu hatırlıyorum farklı sayfalarda yeniden açıklama yapılarak. Kitap genelinde çok fazla yazım yanlışı vardı. Böyle şeylere çok takılmasam da rahatsız etti bir zaman sonra. Kitabın bir kısmında hayatı hikayeleştirilerek anlatılıyor geri kalan kısmında değiştirilmeden meclis konuşmalarına yer verilmiş, kaza hikayesi birkaç ayrı bölümde ele alınmış, ancak bir bölümde olaylar kronolojik anlatılmadığı için aşırı kafa karıştırıcıydı, saat bir 3, bir 8 bir 5 oluyor, veya zaman geriye akıyordu emin değilim. Yine de anlaşılırlığı azaltıp okumayı zorlaştırdı bu durum, memento izliyor gibi hissettim. Bu yüzden kitabı tavsiye etmem, piyasada daha iyi muadillerinin olduğunu düşünüyorum ancak daha önce bahsettiğim birinci yönden dolayı aradığımı buldum yine de.
Şule Gürbüz bu eseri 1991 yılında henüz 17 yaşında kaleme alıyor ve 18 yaşında İletişim yayınevinden çıkartıyor ilk baskısını. 18 yaşında genç bir kızdan beklenmeyecek kadar derin felsefi sorgulamalarla doluydu kitap.
Şule hanım Kambur