Çok şey beklemedim bu hayattan. Biraz sevmeyi biraz sevilmeyi diledim. Hayatı bu denli basit yaşayabileceğimi düşündüm. Gel gör ki ne kendim biraz sevebildim ne de biraz sevilebildim sevdiklerim tarafından. Ağlamak kolay geldi çoğu zaman. Kolayca ağlamayı seçtim. Ağladım, ağladım bir yere varabileceğimi düşündüm. Ta ki göz pınarlarım kuruduğunda duraksadım. Geldiğim noktaya ancak o zaman bakabildim. O noktada yaşadığım hayal kırıklığına tekrar ağlamak istedim. Yapamadım. Hep isyan ettim. Sonu olmayan isyanlar hep benimle yaşamaya devam etti. Her gün yeni bi tanesi filizlendi içimde. Yürümeye devam etmeye çalışırken zorlandım. Sırtımda kocaman bir dağ olduğunu hiç fark etmemiştim. İlerleyemiyordum artık. Gücüm kalmamış, ruhen zayıflamış, fiziken tükenmiştim.
Okur Takip Önerileri
Bugün yeniden doğmak da varmış. Yeniden adımlarımı bir sağa bir sola yalpalayarak savurmak varmış. Her adım atışımda alkış nidaları duymak, gözlerdeki sevinç parıltısını görmek de varmış. Görüyorum yeniden tüm gerçekleri, duyuyorum yeniden saatlerin tik tak vuruşlarını, hissediyorum tüm hissizliği.
Özlüyorum onu. Ama hiç tanımadığım birini. İnsan özleyebilir mi hiç tanımadığı birini?
Özlüyorum delicesine ben.
… yüzlerde hiç unutulmayacak bir ifade bıraktı. Gözlerine her baktığımda hatırlayacağım bir tokat bıraktı kalbimde. Acısı vücudumda değil benliğimde kalacak bir karanlık bıraktı bende. Gözlerine bakabilir miyim şimdi unutup tüm bunları? Yeniden neşeyle yaklaşabilir miyim sana? Öyle nefret doluydu ki bakışların yeniden sevgiyle bakabilir misin bana?
Dünyanın en uzun hüznü yağıyor,
Yorgun ve yenilmiş insanlığımızın üstüne.
Kar yağıyor ve sen gidiyorsun,
Ağlar gibi yürüyerek gidiyorsun,
Belki bulmağa gidiyorsun kaybettiğimizi
O insan ve tabiat çağını.
Erdem Bayazıt
Karşımda yokluğun alev gözleri
Zindanlar içinde zavallı ruhum
Mükâfat mı, bana şu kan gölleri
Yoksa işkence mi, avutulduğum
Karşımda yokluğun alev gözleri
Bana diş biliyor yıllardan beri.
“Bırakın kanım kaynayarak geçsin ömrüm!
İçip hayal şarabını yatayım sarhoş!
Görmesin şu çamurdan ruh evini gözüm
Tozun içine devrilmiş bir mabed,bomboş!”
Eskiden yas tutulan şeylerin bir zaman sonra neşeli anılara dönüşmesi insan hayatının sırlarından biridir.
Fyodor Dostoyevski
Hayatta hep mutlu olursam hayalini kuracak neyim kalır?
Fyodor Dostoyevski
Beni görmek demek mutlaka yüzümü görmek değildir. Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu kafidir. 
Mustafa Kemal Atatürk
Bugün efkarlıyım açmasın güller
Yiğidimden kara haber verirler
Demirden döşeği taştan sedirler
Yiğidim aslanım burda yatıyor
İnsanlarla uzun süre yaşayamıyorum. Sonsuzluğun payından bana biraz yalnızlık gerek.
Albert Camus
Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu
Hani, kurşun sıksan geçmez geceden
Anlatamam, nasıl ıssız, karanlık
Ve zehir zıkkım cıgaram
Gene bir cehennem var yastığımda
Gel artık
Alnına konsun bu öpücük!
Ve senden ayrılırken şimdi,
İtiraf etmeliyim ki;
Haksız değildin
Günlerimin bir rüya olduğunu farz ederken
Ama eğer, umut uçup gittiyse
Bir gecede ya da bir günde
Görünüşte öyle ya da değil,
Çok güçlü olduğumuz zaman, gerileyen kim? alabildiğine neşeli, kimin umurunda gülünç olmak? Çok kötü olduğumuz zaman, ne yaparlardı bizimle?
Süslenin, oynayın gülün. Hiçbir zaman fırlatıp atamayacağım pencereden Aşk’ı.
Arthur Rimbaud
Kayboluyorum sanki.
Üstümde duvarların karanlık gölgeleri var. Ağırlıkları öyle acımasız ki her dakika ağırlaşan her saat başı gittikçe beni dibe çeken bir yanı var. İçime işleyen soğukluğu hissediyorum. Çıplak tenimi titreten o yabani soğuklukla ürperiyorum.
Kayboluyorum sanki.
İçeri zorla girmeye çalışan güneş ışığına izin vermiyor bedenim. Kapanıyor perdeler peşi sıra. Ağlamaya yüz tutmuş camlar arasında iki çift göz parıldıyor bana. Umutla dolarken içim anında bir parıltı ve uzaklardan gelen güçlü ses…
Duyuyorum kanatların hızla birbirine çarpmasını. Duyuyorum giden umutlarımın ayak sesini.
Kayboluyorum sanki.
Uzanıyorum hayallerimin yanına. Hissediyorum varlıklarını. Düşüncelerimde uçuşan bir hayli meşguliyet dudaklarımın arasından dökülmeye başlıyor. Yanımda var olan ağırlık hissi iyice büyümeye başlıyor. Kendimi korkusuz hissediyorum. Üstümdeki ağırlık kalkmaya başlıyor usulca.
Güçlü bir ses…
Yanımdan büyük bir yük iniyor. Hafifliyorum aniden. Üşüyorum. Korkuyorum tek başıma.
Gitti.
Engel olamadım.
Kayboldum.