Geçen yıl 8 Mar t Dünya Kadınlar Günü'nde, kadın larımız, "Dayağa hayır!" dediler; bu yılın 8 Mart'ında sar kıntılığa karşı duruyor ve bütün dünya kadınlarıyla bir likte, "Bedenimiz bizimdir!" diyoruz.
Gelin, bu kampanyalar sırasında, konulara, alışılmış yargıların dışında da bakmayı deneyelim ve sorunun hep kabuklarına takıldığımızdan bir türlü inemediğimiz özü ne dokunmaktan korkmayalım ve orada gördüğümüz geleneksel ve parçalanmış kadın imgesini sorgulamaktan kaçmayalım. Soruna dıştan değil, bir kez de içten baka lım. Gelin dürüst olalım ve kadın dövmeye meraklı "erkek" bir toplum olduğumuzu kabul edelim. Ve biz kadınlar ... utanmayı bırakalım da doğru söyleyelim. Acaba kaçımız ailemizdeki erkeklerden en azından bir tokat yemedik? Sarkıntılığa uğramanın dehşet anlarını yaşa mayan acaba kaç talihli kadın var? Hiç var mı?
Sayfa 312 - Can yayınları 2001Kitabı okudu
Bugün 8 Mart 2016..
Ve ben 2094'ten bu yana 8 Mart Dünya Kadınlar Günü kutlamalarına konuşmacı olarak katılmayı kabul etmedim bir daha.
Bilinene ve kutlanılana göre 8 mart, Dünya kadınlar Günü. Geri planda ise büyük bir facia...
Kadına şiddet eğiliminin ve cinayetlerinin bu denli meşrulaştırılmış ve alışılagelmişliğinin hakimiyeti yarınlara uzanan bir ülkede ne demek 8 Mart? Geçtiğimiz yılda erkekler tarafından öldürülen 315'i bilinen, +248'i ise "şüpheli" yok edilen kadın, bu 8 Mart'ta neler söylemek isterdi? Yürür müydü biber gazı hediyeli yürüyüşlerde, girer miydi bir diğer şiddet görenin koluna özgürce -birkaç adım ötede devlet memurundan şiddet göreceğini bile bile? - Bilinmez... Bilinen bir şey var ki "Kadının Adı Yok"... Öyle demişti Duygu Asena, 1987'de. Geçen ve değişen 37 yılda ne yazık ki gelişen hiçbir şey olmadı ve kadının adı hala yok.
Çiçekçi
Georgia'nın çiçekleri klitoristleri, vulvalar ,vajinalar göğüs uçları, göbek delikleri kadın doğmuş olmanın sevinciyle kutlanan bir şükran ayinin kutsal kadehleriydi.
Sayfa 86 - SelKitabı okudu
