konuşacak kimsenin olmaması iyiyim dedikten sonra gerçekten mi diye irdeleyen birilerinin olmaması çok hazin geliyor yüreğe
neden bu kadar kırılganım bilmiyorum
keşke onlar gibi olabilseydim diyorum vicdanım sızlayarak
şu devirde insanlar söz cellatı, şair, filozof, yazar olmuş, iyi güzel ama yaşantıya gelince manasız, zevke düşkün, gülgeç türü hayvansı bir yaşam bizi kucaklıyor. ne acı!..
eskilerle avunup dururuz canlar, boşuna ümitlenmeyin bu çağın insanından.