6 gündür mənimlə dostluq edən və hər dərdini bölüşən bir insanı itirdim sanki.
Samiyənin yaşadıqlarını sözlərlə ifadə etmək çətindir. Ancaq ifadə edildiyi qədər sanki onunla birlikdə keçdik bütün çətinliklərdən. Oxuduqca hər şeyi xəyal etdiyim üçün, istər uşaqkən Samiyənin Əli ilə gizlincə evdən qaçmağndan ta ki, gəmidəki anına qədər hər şeyi birlikdə yaşadıq.
Hisslər yenidən qarışıb və o şəkildə də donub.
Demə ki, qorxuramGiuseppe Catozzella · Teaspress Nəşriyyatı · 201860 okunma
Kitabın üzərindəki " həyatını yenidən başlamağa cəsarətin varmı ? " sualı mənim çox diqqətimi çəkmişdi.
Nell'in ilk başlardakı bəzi duyğuları və qorxuları mənə yad olmadığı üçün kitabı maraqla oxumağa başladım. Eyni Nell kimi xəyalları olan, amma bunları gerçəkləşdirməyə özünə fürsət verməmişkən, həyatını dəyişməsi və xəyallarının arxası ilə getməsi məni də ruhlandırdı, xəyallarım haqqında bir daha düşünməyə sövq etdi.
Sonuncu ölən ümidlərdir... Bəlkə, ümidlər ümumiyyətlə heç ölmürlər, insan öldükdən sonra onun ruhunun içinə çökürlər ? Sonra da ruhla birgə yaşayırlar ? Ruhu da ölməyə qoymayan, bəlkə, haçansa cismə dönə bilmək ümididir? .....