Dazai'nin iç ve dış dünyasını yansıtan, basitliğinden karışıklık doğuran bir kitap. Fakat çevirmenin son sözüyle kitabı bitirdiğinizde, her şeyi anlamasanız da en azından neyi anlamadığınızı ve Şuçi nin heppimizi nasıl sorularla baş başa bıraktığını fark edeceksiniz.
Şahsen, Dazai'nin "ben roman" yazı türünü en iyi kullanmış yazar olduğu kanaatindeyim. Garip hayatının buna yol açmıs olması acı bir gerçek. Fakat o durumda olan insanların hayatını yazmadığı için, yabancılık çektiğimiz bu hayatları, alıp Dazai gibi birinin yaşayıp yazması, insanların onlara da farklı bir bakış açısıyla yaklaşmalarını sağladığını düşünüyorum.
