“İnsan muhakkak sevmeli. Ben sevmek diyorum, Onlar aşk anlıyorlar. Oysa ben, sevmek diyorum. Neyi olursa olsun, nasıl olursa olsun, Muhtaç olduğumuz sevgiden bahsediyorum.”
Azim
bu dünya hep ayrılıklarla doludur çocuk. ilk bir eşyana veda edersin daha sonra bir eve, bir şehre, bir ülkeye, bir insana ve daha sonra da bu hayata veda edersin. önemli olan nasıl veda ettiğindir.
Gündüzü yok, upuzun bir geceyim, Yitirdim umut kırıntılarımı, Sevgimi, neşemi, bütün varımı, Çaresiz bir yokluğun içindeyim, Gömdüm içime yıkıntılarımı, Arıyor bir yarım öbür yarımı...
Bir çiçek duruyordu, orda, bir yerde,
Bir yanlışı düzeltircesine açmış;
Gelmiş ta ağzımın kenarında
Konuşur durur.
Bir gemi bembeyaz teniyle açıklarda,
Güverteleri uçtan uca orman;
Aldım çiçeğimi şurama bastım,
Bastım ki yalnızlığımmış.
Bir başına arşınlıyor bir adam mavi treni
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
Cemal süreya..