Ve ilkbaharsın sen, ince, inanılmayacak kadar tatlı
ve kıvrak ilkbahar, yumuşak, serin -topraksı ve iyi- bir
tanıdığımın söyleyeceği gibi, “Po’nun en güzel vadisinden bir çiçek”.
Ama sen bile bir bahanesin. Asıl suç, kendiminkinin
dışında, “gizli gülüşüyle acı veren tedirginlik”te.