Heyt, aslanım benim!
Kızgın çölün göğsüne ayetler okuyarak yürüyen gümrah bir ırmaktı o!
Denizin kıyıyı döven hırçın dalgalarına, küheylan misali dalan âteşîn bir mızrak gibiydi.
İzzet sahilinin kenarında bir menar gibi ışıldayan, zorbalığa boyun eğmeyen, müminlerin evini daima dik tutan bir sancaktı
Fakat Rabbine koşarken,çölün tozuna toprağına belenmiş çırçıplak bir kalpten ibaretti
Gerçek hüküm ve karar yalnızca Allah’ındır. Sizin bu sahte, bu uydurma mahkemenizin ne anlamı olabilir?
Biz Allah'tan geldik ve tekrar O'na döneceğiz
Okur Takip Önerileri
İnsanın içine işleyen, gecikmiş bir sabah ezanı okunuyordu uzakta
Ey Tarık! Dün Berberî bir köleydin. Bugün muzaffer bir savaşçısın. Sevinçli bir müminsin. Kudretli bir valisin. Bir gün sen de toprağa gireceksin. Şükret ey Tarık! Hiçbir şey, seni Allah’ı yüceltmekten alıkoymasın!
Borçtur.” dediler.
“Yurdumuzu, namusumuzu gâvura mı teslim edeceğiz?” dediler.
“İnşallah, zafer haberiyle kavuşacağız.” dediler. Talihi ve kederi kendilerince eğittiler. Namaz kılıp Allah'a uzun uzun yakardılar.
Acemi bir teğmen, bir arabadan çıkarıp getirdiği İtalyan bayrağını yere düşürdü o sırada. Muhtar'ın ayağının dibine. Kelepçeleri yeni çözülmüş zayıf elleriyle bayrağı yerden kaldırdı muhtar, adama uzattı. O sırada söylediklerini yanı başında yürüyen tercüman kekeleyerek çevirdi teğmene
Yıllarca, bir duvardan alıp... Başka bir duvara vurdu beni zamanın yeli. Bu hastalık da kolumu kanadımı kırdı iyice. Çocuklarım yanımda yok. Memleketimi son bir kez gördüğüme seviniyorum elbette. Fakat içime, kanayan bir çeşme koymuşlar... Şiirini, destanını, marşını yazdığım ülkede, kuduz köpek gibi kovalandım. Peşime hafiye taktılar. Eserime zincir vurdular. Gücümü, nezvemi, umudumu budadılar. Dahası memleketin, milletin düşürüldüğü bu hâl
Sana emanetiz Allah’ım! Çaresiz koma bizi!”
Merhametin avucunun çok yavaş dolduğu fakat bir çırpıda boşaldığı günlerdi.
Siz ey müslümanlar!
Suskun ve aciz, helâk olmuş ölüler!
Hâlâ kalpleriniz sızlamıyor mu, başımıza gelen bu acı felâketler karşısında
Ömer Muhtar, hazırcevap bir adamdı. Kıvrak bir zekâya sahipti. Dini konulara hâkimdi. Enerji dolu, atılgan, özverili, tavizsiz bir doğası vardı. Senusiler'in önde gelenlerinden biri olmasına rağmen, son derece fakir görünüyordu. Bize karşı düşmanlığı hiç bitmedi, bize hiçbir zaman boyun eğmedi
Allah'ım ! Ümmetin suskunluğunu sana şikâyet ediyorum !
Ben ki kocamış bir yaşlıyım. Kurumuş iki elim ,ne kalem tutuyor ne de silah!
Sesimle yeri inletecek güçte bir hatip de değilim !
Ben ki saçları ağarmış ,ömrümün son demlerinde , türlü hastalıkların yıktığı ve üzerinde zamanın belâlarının estiği biriyim!
Tek isteğim,benim gibi müslümanların zaaf ve aczinden müteessir olanların yazmasıdır!
Azın şevk ve inancı, çoğun belini ve ümidini kırıp geçti.
Fakat Rabbine koşarken,çölün tozuna toprağına belenmiş çırçıplak bir kalpten ibaretti .