Sustuklarım, vazgeçtiklerim, birileri istiyor diye yaptıklarım, peşine düşmekten korktuklarım… Hepsini alt alta yazınca hayattan alacağım ne kadar da birikmiş.
İçimde söylemek istediğim çok şey var sanki. Çok büyük şeyler. Bunları ifade etmenin yolunu bulamıyorum. Bazen bana öyle geliyor ki bütün dünya, bütün hayat, her şey içimde duruyor ve sözcüsü olmam için feryat ediyor. Hissediyorum… Ama anlatamıyorum…
Ziggy Marley'in şarkısındaki gibi adalet hâlâ tek sözcüklü bir dua değil mi? Tarih baştan başa gerçekleşmesi beklenilen, yitirilen ve yeniden yeşeren ümitlerden ibaret.
Affetmeyin. Varsın kibirli desinler. Gaddar, kötü desinler varsın nefret etsinler. Ama kalbinize inen şeyleri affetmeyin. Onlar yaparken sorun yoktu da siz affetmeyince mi kötü olacaksınız. Bırakın kötü bilsinler. Bizim yolumuz insanlıktan geçer.