Bir örneklemeyle, eserin kaynağı ve odağı anlaşılabilir! "Tümüyle kaçınılmaz olarak, dürüstlüğün böyle fanatikçe bir yüksek gerilim seviyesine ulaşması, Nietz-sche'nin, o acımasız ve tehlikeli talebi, dünya ile her iki taraf içinde ölümcül bir çatışmaya girmek zorundadır. İçinde binlerce elementi barındıran doğa, zorunlu olarak her türden tek taraflı radikalizmi reddeder. Hayatın kendisi en nihayetinde bir uzlaşmaya, bir esnekliğe dayanır.."
Benzer ekolün ardılları olan, Kant- Schopenhauer ve Nietzsche'nin, bir ulusun potansiyel miğferleri olan bu filozoflar, eski Alman ulusunun katılığı ve sığlığının anlaşılabilmesi açısından enfes bir rehber. Onların en acımasız haline tanıklık eden yahudi kökenli bir yazar tarafından yazılmasınında, ayrı bir derinlik ve zenginlik barındırdığı kanısındayım.
