Ama hep merak etmiştim; kalbin korktuğun, endişelendiğin ya da heyecanlandığın zaman daha hızlı çarpmıyorsa, bu senin daha az insan olduğun anlamına mı gelirdi?
Yarattığım dünyaya geri döndüm. Kafamda yazdığım hikayeye; bu sessizlikte geçen sonu gelmez saatlerde beni aklımı kaçırmaktan alıkoyması için geliştirdiğim bir teknikti.
Kitaplara dair sevdiğim şey, bir başkasının yarattığı mekanlarda bir süreliğine kaybolabilir olmaktı; o dünyadayken, olduğum kişi olmak ya da olduğum yerde olmak zorunda değildim ve buna çoğu zaman ihtiyaç duyuyordum..