Eternity and a day
@Bewolf
Bazen onu çok özlüyorum ve bunu söylerken çok utanıyorum
Sağlık Teknikerliği
Eskişehir
18 okur puanı
Nisan 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Kimse göstermeyip elletmeseydi hayatını, kim bilecekti?
Yalnız olmadığını.
Hikmet...
Aklımdasın.Unuttum sanma gözüm üzerinde.
Alacam seni o sefil hayattan.
Okur Takip Önerileri
Tabi tabi benim ömrüm kimseyi hayal kırıklığına uğratmamakla geçedursun.Siz keyfinize bakın,rahatsız olmayın.
Ben "Suay"
01:00
Çok uzun zaman başkaları sevdiği için sevdiğimi zannettiğim şarkılar,kitaplar, filmler ve nice şeylerden sonra nihayet onları tükete tükete başkalaşan kendimin sevdiği şeyleri fark etmek.
Kimim ben,ne için yaşıyorum,mesela nelerden hoşlanıyorum?
Halbuki çok zevksizmişim ben.Bunu öğrendikten sonra.....Umarım ölmem.
Bileklerinizden öpüyorum.
Ben "Suay"
Bir insanın yokluğu ne çok var bazen.
Aldığım kararlara sızıyor,bakışıma, hissedişime,sessizce bir köşede duruşuma.
Özlediğim yaşlı bir ruh değil.Özlediğim onun yanına yerleştirdiğim çocuk ve genç kendimim.Saçlarımı boyarken sevilmelerim.
Buraya yazarken bile ne kadar bencilim.
Babaannen mor sümbülü severdi, diyor annem.Sümbüllerin birazını kabre koyup birazını kendimize ayırıyoruz ki...unutmayalım birg7n öleceğimizi.
Adını buralara yazmak istemiyorum,varlığında yokluk çektiğime şahit sokaklarım var benim.
Bileklerinizden öpüyorum.
02:35
~Tazeyse çay, değilse filtre kahve diyorum girdiğim dükkan sahibine.
İnsanın kendine neyin iyi geldiğini biliyor olması çok önemli.
Yürürken dünyayı, insanları, sevdiklerimi düşündüm. Kendime neyin iyi geldiğini deneye deneye bulduğuma, bunu yapacak gücüm olduğuna şükürle yolun ucuna vardığıma mutlu oldum.
~Yeni demliği sizin için bozdum, diyor dükkan sahibi. Bozucan tabii.
Girer girmez beklentimi söyledim.Nasılda havalıyımmm..
~Bana böyle darbuka filan lazım.
Var mı?
Ben "Suay"
Anımsıyorum,bakışlarınız ve bakışlarım.Orada durduruluyorum,bilmediğim anlama hesabına çekiliyorum yine.Anlamak yetmiyor bazen,susuyorum.Yeniden "Suay" olduğumu anımsıyorum,bu kezde sizi unutuyorum.
Pardon!!!!
Siz,siz...siz kimdiniz.Suaylar,Hikmetler öldükten sonra geldiniz.Niye geldiniz,hatırlamıyorum yine.
Ben "Suay"
Şimdinin insana yettiği zamanlarda keşkelerle mükemmel geleceğin açlığı içinde olduğumuz zamanları düşünüp şimdiyi mahvediyoruz.
Mahvetmek ve insan galiba aynı şey.
Bileklerinizden öpüyorum...
Sessizliğimi kolluyor kulakları. Tıkırtılarım, foşurtularım ve hışırtılarımla huzur buluyorlar.
-Anne?
Var ve oradalağımın teyidi.
-Buradayım.
Gibi.
Dünyanın öteki ucunda bir çiçek, ben onu tanıyıp bilmeden mevsimlerce açıp geçecek. O çölün kumu, o ormanın gölgesi... Nasıl bir şeye benzediklerini bilmediğim milyonlarca başka şey...
Ben "Suay"
Manasızlıklar alemi,kötü ruhların anlamsız uğraşlarında buluyorum kendimi,sine-i çevirdiğim illette.illetki o bir yaşam ile ölüm arası...göz ucuyla bakmaya kalktığımda,usulca çevirip çehremi beyazlamaya başlayan sakallarımdan,alnımda yorgun yıllardan korktuğum ve insan olmanın suçu bir bir işlenirken tenime çekip gidemediğim bu illet işliyor canıma,canım yanıyor,tanrım beni anlamıyor.kimilerinin uğruna herşeyi verdiği bu illet bana zulüm oluyor.Tanrım bu zulmü benden almıyor,almadıkça ben illetime son veremiyorum ve beni bitiriyor.
Yıldızlarda asılı kalan o ruhuma
Vuslata mı hasretim?
Yoksa
İnzivalara mı alışığım?
Karanlık içinde parlar da
Aydınlığın içinde miydi bu kayboluşlarım?
"Kafamın içinde çok fazla vakit geçirdim. Ve sonunda aklımı kaybettim."
-Edgar Allan Poe-
Kafka yakın arkadaşıyla tatsız bir olay yaşadıktan sonra şu muhteşem cümleyi kuruyor; "beni üzecek gücü sana verdiğim için kendimden özür dilerim."
Dostoyevski "İnsancıklar" adlı kitabında: "Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu."diyor.