Dostoyevski'nin Yeraltından Notlar kitabı ikısımdan oluşuyor ilk kısımda karakterin iç çatışmaları ve kişisel analizleri, ikinci kısımda ise bunları niteleyen bir öykü yer alıyor.
Karakterin kibirli gururu, kendini herkesten üstün görürken bir anda kendini alçak ve aşağılık olarak anlatması, kendi hakkındaki acımasız eleştirileri, tutarsızlıkları, kendini her şekilde haklı çıkarması, onunla alakası olmayan konularda bile kendini suçlaması, her şeyin bu kadar farkında olup aynı zamanda bu kadar kör olabilmesi.
Okurken ister istemez bazı bölümlerde kendimi gördüm. Belki de sadece empati yaptım. (bilemiyorum.)
Karakter bir yandan kendiyle çok barışık ve kusurlarından çekinmiyor bir yandan da kendini çok değersiz olduğunu söyleyip duruyor.
Dostoyevski romanında insanı insana anlatıyor bütün çıplaklığıyla.
Biz insanların o büyük kibrini, içsel mücadelelerini, tembelliklerini, kendine acımalarını kusursuz bir dil ile anlatıyor.
Yani çığlık çığlığa bağıran mutsuz, umutsuz bir ruhun sesi oluyor.
Dostoyevski okumak üniversite bitirmek gibidir derler...
Okuyan herkese çok şey katacağını düşündüğüm harika bir başyapıttı.
