Yine Dostoyevski' nin bir öykü kitabı. Çok derinden etkileyici xu beyaz geceler öyküsü bir aşkın yeşilçam gibi dramatize edildiği ancak çok çarpıcı bir öykü.
Ve insan sever, gençken sever, kendi kendini yer, aşkla ilk tanıştığında öyle sudan çıkmış balık gibi olur ki, bu duygu o hayalperest aleminde yaşadığı duygudan bin katlı güzel, öyle heyecanlı.
Ve seçimler, o yaşlarda yapılan seçimler, beklemek, katıksız sevmek, gideceğini tercih edilmeyeceğini bile bile sevmek, ama sonunda olundu değerdi diyebilmek.
Kızı da sevgiyi de, reddilmeyi de, kandırılmayı da aslında sevilmediğini de bile bile, anlamak sevmek.
Marifet sevmekte olsa idi, kalbin şu dünyada saygı görülmesi gereken en yüce varlık olurdu.
Ama sevmek bazen yetmiyor. Yetmeyecek, kader diye birşey var azizim ve seçimleriniz.
Keyifli okumalar.
