Bugün içimde hiç bitmeyen yolculuklar türedi. Kendimi ait hissettiğim bir yeryüzü bulamadım. Göğe doğru uzanan bir merdiven çiziyorum düşlerimin en ince çizgisinde. Ardıma bakmadan, yalnız yürüyeceğim uzunca bir yol. Umut haznemiz dolmuşsa eğer kaybedecek bir yolu yoktur insanın. Belleğimizde çürümüşse sevdanın o ekmek gibi sıcak kokusu ve tütüyorsa sigaranın dumanında hala keder, yer yok sevdaya. Şarap gibi kadınları severken mest olurduk eskiden. Şimdilerde mest olmuş kadınlarla şarap içer olduk. İçimizde bir yerlerde kaybolan hani o adını koyamadığımız duygunun bizi ne kadar körelttiğini gördük. Belki bütün mesele o melûn duyguya bir isim bulamayışımızdır..
-HatipSarıtaş