Unutuyorum galiba sevdiklerimi, hatıralarımı, unutmaktan korktuklarımı
Gün geçtikçe eskiyor geri de kalan herkes, hersey
Bilmiyorum ben mi değiştim acaba ,yoksa
Olması gereken bu mu ?
Şaşırdım ve şaşırdıkça aklım bulanıyor
Kendimden geçiyorum
Kendimi unutuyor
Bambaşka bir insan oluyorum.
her şey yapılabilir
bir beyaz kağıtla
uçak örneğin uçurtma mesela
altına konulabilir
bir ayağı ötekinden kısa olduğu için
sallanan bir masanın
veya şiir yazılabilir
süresi ötekilerden kısa
Esti gönlünden gökyüzüne sevda yelleri
Kara bulutlara benzeyen titrek elleri
Ayrılık kokardı bütün sözleri
Harabe gibi bakardı gözleri
İçine düştüğü kör bir boşluk
Gülüşlerinde vardı bir burukluk
Sözlerinde hep bir umut
Aşktan yana içinde bir yokluk
Yağdıkça
Yer ile yeksan, ıslak saçlı, kem gözlü,
Kavim göçlerinden bu yana ağlayan
Ve durmadan
Cep kanyağı yakıcılığında ezgiler
Çalan, çaldıran, yakalatan
Adı bende gizli bir kadındı İstanbul
Yıkık şehrin karanlıklarında kalakaldım
Etrafımda dort duvar
Pencereye bakmaya korkuyorum artık
Her sokak basında bir anı
Adıyaman’dan artık güzel günler hatıra kaldı…