Betül
@Btlrmk
Cahil.
Lisans
Urla
1990
47 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ne güzel adamlar var; seven, özleyen, bekleyen, ihanet nedir bilmeyen, aşık olabilen.
Ve bir de kadınlar var,
Böyle adamlara hiç denk gelmeyen...
Şehrime gel sevgili.
Yarın çık gel.
Bırak her şeyi, bir bekleyenim var de gel.
Gel ki, bu şehir adımlarınla anlamlansın,
Gel ki, bu şehir nefretim olmaktan çıksın.
Gel ki, nefes alayım.
Gel...
Çok karışığım. Bir yanım olabildiğince huzursuz ve yorgun. Diğer yanım mucizelere ve düşlerin gerçek olabileceğine halen inanıyor ve heyecanını koruyor. Bu iki yan arasında ben, eziliyorum."
Frida Kahlo
Okur Takip Önerileri
Özlüyorum ama geri gelsin istemiyorum. Konuşmak istiyorum ama yazmak istemiyorum. Umrumda değil ama aklıma geldiğinde üzülüyorum. Seviyor muyum, unutuyor muyum bilmiyorum. Yürümeye ikna edip yol ortasında öylece bıraktığınız herkesin gölgesi, başka yerlerde önünüze düşecek.Umarım zaman sana hayatın boyunca yanında olmasına ihtiyaç duyacağın kişiyi geçmişinde nasıl yok ettiğini gösterir.
Umuyorum...
Bir gün bir balık bir kuşa aşık oluyor, ölüyor aşkından.. kuş bu tabi herkese her şeye tepeden bakıyor.Diyor ki balığa; bende seni severim sevmesine ama yuvamız nerede olacak nerede yaşayacağız aşkımızı.? Havada mı.?Suda mı.? Ben suda yaşayamam ki!
Balıkta diyor ki; ben havada da karada da seni istiyorum... Ölüyorum aşkından diyor.! Çıkıyor sudan saniyesinde can veriyor aşk için..!
Kaybedilen ne şimdi? Hayat? Kazanılan ne.?Aşk?
Balık ölüme aşık olduğunu göremeyecek kadar kör,
Kuş sevenin kıymetini bilemeyecek kadar nankör.
Balık sevdiğinin canına can verecek kadar fedakâr,
Kuş sevenin canını alacak kadar gaddar.
Aşık ölüme aşık,
Maşuk ise ölümün ta kendisi
"Alt tarafı bir çiçek koklayıp, bir hayvan sahiplenip, birkaç insan tanıyıp, sevip gidecektik bu dünyadan. Nasıl kötü bir zamana denk geldi ömrümüz... Vicdansızların, sapıkların, katillerin, nefretin, cehaletin ortasına düştük!"
İnsan aslında ilkini değil, gönlünde izi kalanı unutamıyor hiç. Bir şarkı sözü, bir fotoğraf, en küçük bir detayda hatırlıyor yeniden. Geçmişe gitmek istiyor, geçmişe gidip ilk gördüğü anda kendi kendine söylemek istiyor, "iyi bak karşında duran şu bir çift göze, gönlünde izi çok kalacak ve sakın üzme onu, yokluğunda aldığın her nefes sana zehir olacak..." Ve anladım ki İnsan aslında gidişlerde değil, kaybedişlerde hapsoluyor gönlüne…
Bana birşey söyle,
İçinde mavi olsun.
Bana şiirler yaz,
Maviye yol alsın.
Bana şarkılar söyle,
Maviyle buluşsun.
Bana dua et,
Maviye kavuşsun.
Beni sev,
Yürek mavi kalsın.
Bana bir ömür ver,
Hep mavi olsun...
Seni seviyorum demedi, ama şöyle bitirdi mektubunu;kanadından öpüyorum kalbimin kuşu.
Ömer Hayyam
yaşamaktan bezdim, ne yapsam?
birkaç yıl daha katlan, dedi.
nedir; dedim bu yaşamak?
bir düş, dedi; birkaç görüntü.
Yaşamak İçin Zaman Kalmıyor
Tüketmek için bunca acele ettiğimiz takvim yapraklarına... Onca hızla çevirdiğimiz akreplere yelkovanlara... İçine gönüllü daldığınız o insafsız rutin çarka... Şöyle bir uzaktan baktığınızda, ne hissediyorsunuz? "Ne kadarı benim hayatım" diye soruyor musunuz?" Ne kadarını başkaları yaşamış benim yerime? Ya da ben başkalarının? Aynadakinin ne kadarı benim, ne kadarı oynadıklarım?..."
Oğuz Atay diyor ya
"içimin yorulduğunu hissediyorum."
Tam olarak oradayım işte...
Hatırlamak için bir hafızamız varken, unutmak için elimizde hiçbir şeyin olmaması;hayatın bize attığı en büyük kazıktır. 
Murathan Mungan