Bazı kitaplar vardır ‘başucu kitabı’ dersin yanından hiç ayıramazsın. Açıp okursun, günler aylar geçer özlersin, tekrar okursun. Öyle işte Hasretinden Prangalar Eskittim. Bütün mısralarını kalbimin en derinlerinde hissederek okuduğum.. Ahmed Arif güzel insan, büyük şair, anadolunun ozanı, onu anlatmaya kelimeler yetmez, o anlatır sen dinlersin burnunun diğeri sızlar yüreğinde hissedersin.
‘Üşüyorum kapama gözlerini’ der.
‘Kaburgamın altın parçası’ der.
‘Maviye çalar gözlerin, yangın mavisine’ der.
‘Saçlarına kan gülleri takayım’ der. Der de der.. Sense usta şairin önünde saygıyla eğilirsin ve kitabını başucundan hiç ayıramazsın..
