Canan
@Catherineee
“Bahçemizin halinden baharımı kıyasla. Zambaklar verem olmuş, kırmızı güller yasta…”
Ö. Hayyam
TDE Öğretmeni
Lisans
437 okur puanı
Haziran 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Yalnızlık denilen meslekte çıraklığa başlıyordu.
Birden, insanın her zaman kaybettiğini öğrendim. Kazanacaklarına inananlar yalnızca kodoşlardır.
Hiçbir yaşama nedeni kalmadı artık bana, denediğim bütün nedenler beni bıraktı; başkalarını da tasarlayamıyorum.
Okur Takip Önerileri
Duyduğum acıyı göstermemek yetmiyordu, acı duymamak gerekiyordu.
Umarım şu geç kalmış pişmanlıklarının karşılığını beklemiyorsundur.
Bana tutku verecek herhangi bir şeye ya da kimseye artık rastlamayacağımı biliyorum. Birini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. Enerji, kendini veriş, körlük ister. Hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır. Düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan. Bundan böyle artık gerekli sıçrayışı yapamayacağımı biliyorum.
Peki ama, birbirine bu kadar benzediklerine göre, niçin bu kadar var olan var?(…)Bunca boşa gitmiş ve inatla yeniden başlayarak boşa gitmiş bunca var olan niye?
Adamakıllı mutluyum diyen bir kimseyi nasıl olur da kabahatli bulabiliriz?
Çiftlerden her biri belli bir süre için hayatının anlamını, ötekinin hayatında buluyor. Yakında ikisinin tek bir hayatı olacak: ağır ve ılık bir hayat. Anlamsız bir hayat.
Anny’nin benim önümde yaşlanmayı hiçbir zaman kabul etmeyeceğini iyice bilmem gerekiyor.