Ozlem Cam
@Catsandsbooks
Şiir'ler, sözler ve kitaplar hayatım olmuş°<3
12.Sınıf
Adana
Adana, 18 Mart 2005
1 okur puanı
Şubat 2023 tarihinde katıldı
"Bir kez kalp kırarsan devamı da gelir.
Bir kez el kaldırırsan devamı da gelir.
Her şey ilklerle başlar, ve o ilkler aslında her şeyin başlangıcıdır.
Ve başlangıçlar yavaş yavaş sonumuzu getirir. "
"Hiç kırılmadığım gibi devam ediyorum hayata, hiç terk edilmemiş, hiç dışlanmamış gibi...
Her gün yeni umutlar bitiyor içimde...
Her gün evvelkisi günün üzerine yeni bir şeyler eklemekle bitiyor.
Kirli kalabalıklar yerine kaliteli yalnızlığı tercih ediyorum.
Yalnızlık neydi ki?
Uzun zamandır kendimleyim.
Etrafımda kimseler yok.
Kendimle konuşuyor, gülüyor, dertleşiyorum.
Bazen deli olduğumu düşünmüyor değilim hani...
Belki de deli olan insanlar en akıllılarımızdı.
Şimdi bakıyorum etrafıma; toplantıya yetişmeye çalışan insanlar, telefonla konuşan insanlar, metroya acele ile binen insanlar...
Bu dünya için fazlaca aptallar.
Önlerindeki denizin güzelliğini, uçan kuşları, manzarayı fark etmiyorlar bile...
Hepsi bir amaç uğuruna yaşarken,
Hayatı kaçırıyorlar. "
"İdamdan korkuyor olsaydı, bir gün o urganın boynuna geçirileceğinin farkında olurdu. "
Okur Takip Önerileri
Yangını başlatmak için ateşe gerek yok, en büyük yangın, inançtan gelir. "
"Bıçak sana saplanmadan acıyı hissetmeyecek misin? Unutma, eğer acıyı hissetmiyor ve ses çıkarmıyorsan elinde bıçak tutan sensindir"
_bl
"Sayfa çevrildi, kitap bitti. Tabure itildi, hayat bitti."
İçimde bir savaş alanı, içimde bir yangın yeri var, sönmüyor...Ne yaptıysam geçmiyor...Geceleri uyutmuyor, gündüzleri unutturmuyor...
Onsuzluk mu bu içimdeki
O' gelse söner mi bu yangınlar biter mi bu savaş...
Beklemedim, hiçbir zaman ona kırılmadım da gidişinden belliydi;
dönüşünün olmayışı.
Yara bandı yapıştırdığın yaraya bakıp "acıyor mu" diye sorma,
Görünen acıların dili vardır; Elbet kabuk bağlar.
Lakin Görünmeyen acılar dilsizdir...
Yara bandı ile gizlenmez, kabuk bağlamaz...
İnsanın aslında kendisinden başka dostu yoktur, en iyi dost yine kendisidir, bundandır ki çoğu insanın yalnızlığı dostu olmadığı için değil, en iyi dostu yalnızlık olduğu içindir.
Ve tek dostu yalnızlığı olan insanlar tek başlarına olduğu zaman değil, kirli kalabalıklarda en yalnız hissedenlerdir.
Keşke seni benim gözümle görseydin, o sevmediğin çillerininin sana ne kadar yakıştığını mesela, ya da o beğenmediğin benlerininin aslında ne kadar güzel durduğunu, keşke baksaydın, sana birde benim gözümle baksaydın,
Çirkin hiçbir tarafının olmadığını, o kusur sandıklarının aslında sende hiç te kusur gibi durmadığını, kusur denen kavramın bile sende güzel durduğunu... görmüyorsun cananım görmüyorsun, ne kadar güzel olduğunu görmüyorsun ve bu canımı sıkıyor, oysaki sen doğan güneşi bile kıskandırıyorsun, seni kıskandığı için yakıyor o tenini...
Sen kadın; Tuval de bile o renklerin seni yaratamayacağı kadar eşsizsin.
-Aşık mıydın azizim
-Evet efendim
-Ne kadar aşıktın azizim
-uğrunda kitaplar yazacak kadar efendim.
- O aşık mıydı azizim
-Uğrunda kitap yazacağım adam hiç kitap okumamış biriydi efendim.
Gözler de yalan söyler, en çok ta sevdiğine yalan söyler;
Kalp'te dakikalık bir zaman diliminde kırılır; ve en çok ta sevdiğine kırılır.
Gelir yine gözlerin aklıma usanmadan.
Maviliğinde kaybolduğum.
Uçsuz bucaksız denizim.
Hangi dalgıç kurtarabilirdi beni oradan.
Gözlerin Kadın;
Yaşama tutunuşum.
Kalın perdeleri güneşe aralayışım.
Sonsuz maviliğine kalbimi sığdırışım.
Sözcükler tükendi seni anlatmaya.
Yinede anlattım onlara sayfa sayfa.
Kalem kıskandı ucunu bitirdi.
Kağıt hüzünlendi, gözyaşıyla ıslattı kendini.
Satırlarıma hayat veren canan.
Kışı yaşayan gönlüm, seninle eyledi bahar.
Denizinde kıyıya vurduysam neylesin bu can.
Seni unutmak tek çıkar yol ise aşkımın küçüklüğüne değil çaresizliğimin büyüklüğüne inan.
Bana güler miydi, bilinmez ama gülüşünde cennet vardı azizim. gülüşünde bahar vardı, görenin çiçek açacağı.
İçimde fırtınalar koparken dışarıya tek bir laf edememek;
Sessizlik mi bu yoksa sensizlik mi?
Her gülen mutlu değildir, her ağlayanın güçsüz olmadığı gibi...
Kiminin tebessümünde gizlenir acıları,
Kiminin gözyaşında ayağa kalkar Benliği.
Kadın bir kalemdi, adam onun şiiri.
Yazar dururdu, bıkmadan usanmadan.
Adam şiir ne bilmeyen, açıp okumayan.
Kadın şiir aşığı, adam satırlara küskün.
İçinde sen varsın diye mi; gri bulutları olan bu şehir bu kadar güzel..
Sen, kitaplıkta asla değeri kaybolmayan, sayfaları yıpransada atılmaya kıyılamayan o kitapsın;
Ben ise değersiz sayfaları sararmayan,
Kitaplıkta atılacak olan ilk kitabım...
Yan yana gelmek şöyle dursun aynı rafta bile olamayız...
