Ceyda Midilli
@Ceyda_mdl03
36 okur puanı
Şubat 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sen Yanımdayken o tozlu yollar aşka gider
Ah sen sonumuzu yazsan inan
Dayanamam ölürüm ben
Ayrılık bize günah
Sonunda yansam bırakmam ah
Eğer her gece yattığında
Büyülü düşler sana
Benden bahsediyorsa
Hemen tatlı uykundan uyan
Çünkü ben hiç uyuyamam
Seni düşündüğüm zaman
Ben ki sevmekten hiç usanmam
Kendinden emin değilsen, sevme
Bensiz mutluysan
Hep öyle kal
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
272 syf.
·
Puan vermedi
·
80 günde okudu
Keşke beni sevdiğine emin olsam bir ömür beklerim.
Ceyda Midilli
@Ceyda_mdl03
·22 Nisan 23:59
Ağlıyorsunuz, demek seviyorsunuz, demek hâlâ seviyorsunuz? Onlar hep yalandı değil mi? Ah, bir kere buna emin olsam Suat, bir kere daha emin olsam senden ayrı bile yaşamak için kuvvet bulacağıma yemin ediyorum. Ah, seni ne kadar delice sevdiğimi bilsen Suat, bir bilsen...
Ah keşke böyle cümleler kurulsa, ömür boyu beklenir.
Ceyda Midilli
@Ceyda_mdl03
·22 Nisan 23:53
Lakin ben sizden o kadar büyük, o kadar çok bir şey mi istiyordum? Haftalarca burada bir bakışınız için köpekler gibi süründüm, siz benden bir tebessümü, bir bakışı esirgediniz. İşte sizin yeminleriniz! Benim hürmet ve riayetimden bir şüpheniz mi vardı, benim sadakatimde bir kusur mu gördünüz? Hayır, değil mi? Sadece bir sözle, bir işaretle beni inandırsanız, bana sadece, " Hala seviyorum, fakat korkuyorum" deseniz ben sizin için aylarca ateşlerde yanar, saadet ve ümitle beklerdim...
Hayatta aşka galip gelecek hiçbir şey bulmuyordu. İnsanlığın hissiyat ve meyillerinin en yücesi, en seçkini oydu ve bütün öbüleri onun karşısında sadece susmak ve eğilmek zorundaydı.
Ağlıyorsunuz, demek seviyorsunuz, demek hâlâ seviyorsunuz? Onlar hep yalandı değil mi? Ah, bir kere buna emin olsam Suat, bir kere daha emin olsam senden ayrı bile yaşamak için kuvvet bulacağıma yemin ediyorum. Ah, seni ne kadar delice sevdiğimi bilsen Suat, bir bilsen...
Size bir köşk takdim edemem. Fakat birbirini çok sevdikten sonra neyin önemi kalır diyordum. Aşk her şeyi unutturur diyordum... Beni gerçekten seviyorsunuz zannediyordum!
-Fakat siz hiç, hiçbir şey yapmadınız... Bir bakışınız bana bir ay elverir, bir tebessümünüz sizden günlerce mahrum yaşamak için kuvvet verirdi, siz bunları esirgediniz ve beni defettiniz... Söyleyiniz, benim ne kabahatim vardı, ben size ne yaptım?
Lakin ben sizden o kadar büyük, o kadar çok bir şey mi istiyordum? Haftalarca burada bir bakışınız için köpekler gibi süründüm, siz benden bir tebessümü, bir bakışı esirgediniz. İşte sizin yeminleriniz! Benim hürmet ve riayetimden bir şüpheniz mi vardı, benim sadakatimde bir kusur mu gördünüz? Hayır, değil mi? Sadece bir sözle, bir işaretle beni inandırsanız, bana sadece, " Hala seviyorum, fakat korkuyorum" deseniz ben sizin için aylarca ateşlerde yanar, saadet ve ümitle beklerdim...
Ve birdenbire aklına geldi ki kış gerçekten her şeyi çürütüyor, harap ediyordu. Fakat öyle çiçekler, öyle fidanlar vardı ki bunları onun zulmüne karşı önlemler, çabalarla saklayabiliyorlar, koruyabiliyorlardı. Demek hayatın eylülünde de ümitsizlik ve keder yerine çaba bir şeye yarayabiliyordu.
Halbuki hayata karşı isyan insanı hatta rahattan mahrum bırakıyor, felaketten felakete değil, sefaletlere, hatta rezaletlere atıyor, pisluk içinde bile çalkalıyordu.
"Fakat ne olursa olsun bundan sonra onun için Süreyya'dan başka kimse olmayacaktı; onunla âşıklar gibi mesut olmayacaksa da hiç olmazsa hürmet ve huzur bulabileceğini zannediyor ve bu bir hayat için elverir, belki teşekkür edilecek bir iyilik de olur gibi geliyordu.
Artık kesinlikle o aşkı gönmek gerektiğini, asla düşünmeksizin bu hayallerdrn vazgeçmek zorunda olduğunu anlıyor, saadeti sadece hayalde olan bu bedbaht aşkı şimdi baştan aşağı bir dertten, beladan başka bir şey görmüyordu.