Toplumun en çok empoze ettiği “korku”... Birey, toplum ve ebevynin oluşturduğu korku çemberini bastırmadığı sürece başarısızlıklarla dolu bir yaşam edinir kendine... Hayat hep birilerine bağlı bir hale gelir. Bunun sonucunda hiç bitmeyecek bir korku serüveni oluşacaktır... Başaramama korkusu... Ve her zaman arkasında sağlam bir destek arayacaktır... Başarızlığı ve başarıyı öğrenemeyecek sadece evrende genel bir tanım olan “birey” olarak kalacaktır ama nasıl bir birey “Bağımlı birey”... Başarısızlık duygusu tadılmadan başarı elde edilmez... Toplumun bireye atfettiği “yanlış yapmayan, doğru yolda olan birey iyi bir bireydir”... Kime göre yanlış kime göre doğru... Normlara sıkı sıkı bağlı bir birey “doğru yolda olan” bireydir (hangi normlar, bireyi tamamen engelleyen normlar mı??) Başarısızlık hiç sorgulandı mı? Ebevynin baskısı dururken hangi başarıdan söz edilebilir... Toplumun baskısı var iken sağlıklı bir ebevyn olabilmek ne mümkün? Sağlıklı bir ebevyn yokken Başarılı bir birey olmak ne mümkün? ... Her başarısızlık karşısında vazgeçen ebevynler dururken vazgeçmeyen bireylerin yetişmesi ne mümkün??