Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
E
E
@Cicekseverde
74 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bu çağda hasret kaldığımız güzel huyların, düşüncelerin ve yaşamların anlatıldığı bir kitap. Cahit Zarifoğlu'nun kendi hayatını kendi kalemiyle anlattığı satırlsra şahit oluyoruz. Zaten okurken kitabın Zarifoğlu kaleminden olduğunu anlayabiliyoruz. Osmsn Koca'nın çok değerli editörlüğü dahilinde hazırlanan bu kitapta Cahit Zarifoğlu hakkında bilmediğimiz birçok bilgiye ulaşmaktayız. Pek yaygın olamyan fotoğraf ve belgelerle de desteklenmiş bu kitap, bize yaşayacağımız kısacık ömürde bir pusula olabilir. Pek tabi Zarifoğlu'nun kendi söylemiyle de
"Bütün kitaplar tek bir kitabı (Kur'an'ı) anlamak için okunur" görüyoruz ki yaşsmı boyunca bütün hassasiyetleri iman ettiği kitabı anlamak ve anlatmak üzere geçmiştir. Yakın zamanda yaşamış olan yazarın hayatının anlatıldığı bu kitabı, başucu kitabı olup, Zarifoğlu'nun hayatından birçok kesiti bu fani ömrümüzde hayata geçirip, onun gibi sünnet ve ayetlere göre ayarlanan bir ömür sürdürebiliriz.
Editör Osman Koca'ya teşekkürleri borç bilir, iyi okumalar dilerim.
Kitaba verilen tek kuruşun ziyan olmayacağını biliriz. Fakat bu kitaba verilen psra hava, su, yol olarak bize tekrar dönecektir diye umuyorum.
Rabbim okuduklarımızdan istifade etmeyi nasip etsin. Cümlemize...
Uzakların Kokusu, Zeynep Sayman.
Yazarın ilk kitabı olmasına rağmen bu kadar başarılı öykülerin olması en başta tebrik edilmesi gereken şeylerdir. İnsana "ilk kitapta böyleyse ikinci kitabında ne olacak?" sorusunu sorduruyor. Kitabı okuduktan hemen sonra kitabı yazarından da dinlemek en büyük mutluluktu benim için. Yazarı hakkında da birçok övgü yapılabilir ama burada zarifliğine ve güzelliğine değinmek yeterli olacaktır diye düşünüyorum. Öykülerde kullanılan isimler her kafada başka bir fikir uyandırıyor. Adem ve Havva. İlk insan olmaları, yaşanılan bütün duyguların, olayların sürekli birbirini tekerrür etmesi sonucu olduğundan dolayı mı? Soruları da akla geliyor. Aslında öykülerin konularına bakıldığında hepimizin kitapta bu da ben diyeceği bir öykünün bulunduğunu söylemek de yanlış olmaz. Bir kitaptan alınacak en büyük verim kitapta kendini bulmak, kitapla özdeşleşmek ve hayatın boyunca yaşadığın herhangi bir olayda bunu biliyorum, daha önce okumuştum diyebilmektir. Özünde yaşadığımız olaylar ve hisler bizim için çok özel olsa da asırlardır yaşanan durumlardır.
Zeynep Sayman'ın öykülerine duygularını geçirmişliğini tebrik eder nice güzel kitaplarına aralık olmasını temenni ederim.
Öykü severlere de gönül rahatlığıyla tavsiye ederim...
Fotoğrafname, Muammer Ulutürk
Fotoğrafçılığa dair merak ettiğimiz çoğu şeyin cevabı bu kitapta. Fotoğtafçılığı profesyonel olarak yapanlar çok daha detaylı kitaplara yönelmeli ama fotoğraf hakkında azıcık bilgin olsun, bu fotoğraf ne demek bileyim diyenlere tavsiye ederim. Tabi profesyonel fotoğrafçılar da okuyabilir.
Fotoğrafın tarihi hakkında da bilgiler veriyor. Ben en çok Metin Erksan'ın 1966 yılında çekilen "Sevmek Zamanı" filmi hakkında yazdığı yazıları beğendim. Gayet gönül kitabı olmuş bence ve bu işe gönül verenlere de epey yol gösterici niteliğindeydi.
Siyah-beyaz fotoğraflarla da içerik bakımından çok daha güçlü bir yapıya sahip. Fotoğraf seçimlerine de hayran kaldım.
Okur Takip Önerileri
Tam on üç öyküden oluşan çok güzel bir kitap. Benim bu kitapta en beğendiğim öykü "Dünyanın En Acıklı Hikayesi" idi. Sonunu hiç böyle beklemiyordum. Ama şöyle bir hayatlarımıza bakınca çok da aşina olmadığımız bir durum diyemeyiz. Muhakkak biz birilerini çok beğenirken ve bu beğeniyi de söylemekten kaçarken aynı bu durums düşüyoruz. Analtmak istemiyorum çünkü büyüsü kaçar ama okunduğu zaman asla pişman olunmayaxak bir kitap olduğunu söyleyebilirim.
Aykut Ertuğrul'un kendine has bir tarzı var ama bunu tek bir taraftan ölçeklendirmemiz mümkün değil. Ama özellikle kurgu bakımından çok başarılı olduğunu söylememiz kaçınılmazdır. Rüyaların, gerçeklerin, ölümün ve yaşamın iç içe olduğu öyküler silsilesi olmuş. Okumayı düşünenlere hiç tereddüt etmeyeceğim çok zevkli bir kitaptı. Şimdiden iyi okumalar diliyorum.
Düşünce duygu ve hissiyatıyla kimsenin hoşuna gitmek için özel bir çaba saef ermeyen. Hayatında her alanda olduğu gibi yazılarında da şeffaf olan bir yazardır Mustafa Kutlu. Sosyal medyadan uzak bir yaşam sürer ve gözlemlerine de dayanarak sosyal medyayı hiçbir zaman benimsememiştir, belki de benimseyemedi. Telefon, bilgisayar ve televizyona bunca uzak yaşamışken nasıl her şeyden haberdar oluyor, olabiliyor. İnsan şaşırıyor. Okuduğum her yazısında daima kalite var. Benim için Mustafa Kutlu dünyası bambaşka. Çok sevdiğim, değer verdiğim birçok yazar var ama Mustafa Kutlu benim yüreğimde hem fikirleriyle hem de duruşuyla çok özel bir yer edinmiştir.
Ben onu bunca severken ve fikirlerine de bu kadar hak verirken hakkında olumsuz bir şey söylemem pek tabi mümkün değildir. Benim nezdimde bu deneme kitabı da çok başarılıydı ve hiç muhallebiye dönmeden açıkça fikirlerini söylemişti. Türk Dilini seven, Türklerin örf âdet ve ananesine değer verenlerin de beğeneceğine eminim.
Akıntıya karşı durmayı, doğru bildiği akıntının tersinde de olsa ne uğruna olursa olsun doğruya gitmeyi başarmak isteyene yazılmış bir kitap...
Kitaba ismini veren öykü yazarın da ilk öykü kitabı olma hasebiyle belki de onun hayatının, kaderinin çizildiği ya da onun bunu hissettiği bir yazı olmuş. Bazen biz farkında olmasak da hayatımıza giren insanlar bir şekilde kaderimizde yer ediniyor. Bunu en güzel şekilde anlatan, Azer'in ustasını öldürmesinin bile kaçınılmaz olduğu, kaderde yazdığı için olduğunu görüyoruz. Azer'in seçimleri zaten kaderde yazarken aynı zamanda bunun da kahramanın kendi seçimi olduğunu da gördük.
Ben en çok Yanlış Tren'i sevdim. Bütün kahramanların bakış açısını, hayatı tek bir karakterden değil de üç farklı kahramanın bakış açısıyla görmüş olmak beni çok etkiledi. Hem de hepsinin düşünce ve duygularını da hissettik.
Kitap Aykut Ertuğrul'un ilk öykü kitabı olsa da bence çok başarılı olmuş. Daha önce de söylediğim gibi; Aykut Ertuğrul çok güzel yerlere, hak ettiği yerlere gelecek...
"Yol bitmez. Ömür geçer gider..."
Mustafa Çiftçi'nin düşüncelerini hem en sade hem en açık hem de en hikâye havasında anlattığı bir kitaptı. Modern hayata bakış açısını da şeffaf bir şekilde okuyoruz. Ben @mciftciresmi 'nin görüşlerine ve burada yazdıklarına görüş kapsamında katılıyorum. Çocukluğundan itibaren çalışkanlığını ve temizliğini de görmezden gelemiyorum. Çocuk olarak hem de erkek çocuk olarak temizliği gerçekten tebrik edilmeyi hak ediyor.
Gazete çıkartmak istemesinin masumluğu ve o yaşta bunu düşünebilecek olgunluğa sahip oluşu da çok güzel. Zaten küçüklükten okumanın derdine düşmüş, okumayı yaşamak için gerekli bir aktivite haline getirmiş olanlar için saçların lisede dökülmeye başlaması da çok abes değildir zannımca.
Ben beğendim kitabı.
Arka kapakta yazan "Kalfa Uykusu; okuyanların yüreğini ısıtacak, yüzünü gülümsetecek, içini ferahlatacak dostane bir kitap. Kedere-derde-sıkıntıya şifa niyetine... İyimser ve insancıl." Kısmına da kesinlikle katılıyorum. Aslında yazdıklarımın duygularını açıklayan kısım ds budur.
İyi okumalar diliyorum...
"farklı şeyler de okuyalım" diyen okurlara müjde. Bambaşka bir kurgu ve en güzel hikayeleriyle yine Güray Süngü ile karşınızdayım.
Gereksizyazar tarafından inşa edilen bir hayat. Her şeye karşı kendini iğreti bulan M. Yaşadığı hayatı, seçimlerini kendinin hür iradesi sanarken bir başkası tarafından yazılmış olduğunu fark eden kişi...
2010 yılında almış olduğu 'Oğuz Atay Roman Ödülü' nü sonuna kadar hak ettiğini düşünüyorum. Bütün Güray Süngü kitaplarının sonunda dahs önce okumuş olduğum bir söz aklıma geliyor; " Güray Süngü'nün en büyük talihsizliği, Güray Süngü okuyamamak." Buna her daim katılıyorum ve bir kez bile yanıldığımı düşünmüyorum.
Güray Süngü kendi başına bambaşka bir dil çıkarttı bence ve hiç kimse bu dile sade veya ağdalı diyemez. Nitekim görüyorum ki yazar olan okurlarının üzerinde de bu diliyle çok büyük etki sağlamıştır. Ben bu dili 'şiirsel hayal ürünü dili' olarak nitelendiriyorum.
İnanıyorum ki Güray Süngü de bu ülkede çok zaman geçmeden sesini duyuracak. Buna çok az kaldığına inanıyorum. Çünkü ben bu kadarını yeterli bulamıyorum böylesi muazzam bir yazar için.
Yine onu çok tebrik ediyorum ve başarılarının çok kat fazlasını bulmasını yürekten temenni ediyorum.
Hikayeler çok güzel. Aynı zamanda Farsça'yı da unutmamak adına okunması gereken bir kitap. Hem Mehmet Kanar tarafından Türkçe tercümesi var hem de Latin alfabesiyle yazılmış kısmı var. Sadık Hidayet'in kalemine sağlık diyelim. Tekrar etmekte fayda var, kitap Farsça öğrenim seti olsa da hikayeler hiç de hafife alınacak gibi değil.
Hayır yani öylesine övmeyeceğim kitabı zaten hiçbir kitabı da övmek için yazmıyorum buraya ben ama Güray Süngü'nün bütün kitapları gibi bu da mükemmeldi. Hani böyle ulaşamayacağın bir tat vardır çok istersin, bulursun ve tek lokmalıktır o. Gerisini bir türlü bulamazsın ya, hah tam olarak öyle bitti. Devamı olsun istedim, aslında romanın devamı değil bu anlatımın devamını da istemiş olabilirim. Kendine has çok güzel bir anlatıma sahip olan Güray Süngü bizi yine kendine hayran bıraktı. Hani bir rüya görürsün, heyecanlıdır ve hemen anlatmak için hızlı hızlı başlarsın. Aslında rüya yedi saniye falandır ama sen rüyayı kırk dakika anlatırsın. Rüya gibiydi hikâye ama betimlemeleri, kurgusu mükemmeldi.
İnsanın kendini ve acılarını unutması sonrasında da unuttuğu için acı çekmesi anlatılıyor kitapta. Birçok yerde aslında gizli mesajların olduğunu hissettim. En bariz olanı ise kendini kaybedenin Adem olmasıydı. Belki de insanların tamamı kendini kaybettiği için acı çekiyordu, benliğini unuttuğu için acılar içinde kıvranıyordu, belki de acı çekmektir bizi tatmin eden.
Aykut Ertuğrul'un kitap hakkında söylediği gibi "Bu hikâye ne mi anlatıyor? Her iyi hikâye gibi ya sonuna kadar anlatmalıyım size ya da okumanızı sahibinden dinlemenizi istemeliyim. Çünkü denedikçe bu müthiş hikâyeye haksızlık etmiş olacağım. Belki şunu dinlemelisiniz, şu sözleri:
'Aklın ötesine geçtim sanırsın ki,
Orası kalbin berisidir
O gitmeden insanın başından
Nasıl kalbine döneceksin.'"
Hereke'nin Tarihi
Başlangıçta otobiyografik bir kitap gibi görünse de aslında Hereke'nin tarihiyle karşılaşıyoruz. Hereke Kocaeli'de bir ilçe. Haluk Dursun'un da memleketi. Önce bizi Hereke'ye götürüyor ve güzel betimlemeleriyle orayı bize tanıtıyor, kitabı okuyup gittikten sonra Hereke'nin örf ve adetlerine çok yabancı kalmıyorsunuz. Haluk Dursun'un mükemmel bir şikemperver olduğu konusunda da anlaşmamız gerektiğini düşünüyorum. "Yemek için yaşanır" tezini hayatına nakşetmiş bir büyüğümüz. Tabiatla içli dışlı olan yazarımıza armutun iyisini biliyor diyebiliriz ama kötü manada değil tabi. Doğayla irtibatını kaybetmeyen, kendini saraya adayarak benliğini kaybetmeyen hocamızdır. Hayvanlarla, çamurla, tabiatla, yemeklerle içli dışlı olmasının yanısıra eşyaya dahi hak ettiği değeri veren benim gözümde elmastan daha değerli olan bir yazar.
Otobiyografik kitap denebilir mi bilmiyorum ama kısmen denebileceğini de düşünüyorum. Daha çok Hereke'nin tarihi olmuş olsa da...
Timaş Yayınlarına kapak tasarımı için teşekkürü borç biliriz. Ben çok beğendim...
Okuyacak olanlara iyi okumalar dilerim, okumuş olanlar da bana katıldığınız ve katılmadığınız bölümleri yazarsanız sevinirim.
Öykü Kitabı
Birbirinden güzel on altı öykünün birleştiği bir kitapla karşınızdayım bugün. Mahmut Coşkun'un bambaşka isimlerle aşina olduğumuz hayatlarımızı anlatmasını izliyoruz aslında kitapta. Herkes bir yerinden tutup kendi hikayesini çıkarabilir. Kendini tanıyan var mıdır ölmeden, ben inanmam. Çünkü her tanıdığımız insandan sonra başka bir bene ulaşıyoruz, bu gerçeği asla inkar edemeyiz. Ama insanın kendini tanımaya çalışması, kendinin de bu hayatta nefes aldığının farkında olabilmesi mucizedir yine kendisi için.
Benim favori öyküm 'Ağca' oldu. Kız çocuklarına karşı içimdeki merhamet duygusundan dolayı belki, bilmiyorum ama beni en çok etkileyen oldu. Minicik kızların damlardan erkeklerin okula gitmesini seyredişi, her teline bir hayal sığfırdığı saçlarının "kökü sende!" savunmasıyla canice kesilmesi... Ama en çok da "annen yok, kimsen yok!" tezinin tekrardan iliklerimize kadar hissettirilmesi can alıcıydı.
Ketebe'ye de teşekkürlerimizi sunuyoruz buradan...
Ve son cümlesinin beklentilerin hiçbir zaman son olmsdığını, üç noktayla devam ettiğini ve umudun baki olduğunu ispat ediyordu belki de;
"Beklenen daha bir güzelleşiyor, güzelleştikçe cazibesi artıyor..."
Aslında sinema filmi yazarı olan Suat Köçer'in ilk roman kitabının da sinema filmine uyarlanabilecek güçte olduğunu düşünüyorum. Başlangıçta hepimizin hayatılarını monoton sandığımız inşaat işçilerinin bir ayda yaşadıkları, ilgi çekici hayatı yansıtıyor. İnanılmaz gibi düşünülse de aslında Anadolu insanının hayatında olan olaylara sa biraz benziyor. Başta kapaktan yola çıkarak bir şaka yapmıştım, kaplumbağa gibi okuyacağız sanırım diye ama kurda dönüştük.
Kitaptaki en sevilen ve hayranlık duyulan karakter Hıdır abilere de bursdan selam olsun. Mutlaka hrpimizin hayatında bir Hıdır abi vardır. Her zorluğumuza koşan, elimizden tutup kaldıran, katı görüntüsünün ardında gizli olan yumuşaklığı göstermekten korkan ama istemese de gösteren Hıdır abi. İşte onlara hep hayranlık duyuyorum...
Ben çok beğendim, film gibiydi. Okurken gözünün önünde canlanıyordu tüm sahneler ve en güzeli de mekanı, kişileri, görünüşleri yapımcı değil siz seçiyorsunuz.
Okuyacak olanlara keyifli okumalar dilerim.
Ha bir de, kapaktaki "Kırmızı Kaplumbağa'nın" sırrını sonuna kadar okumayan çözemez kiliiitt.
Hem sünnet, hadis yönünden; hem de Kuran diliyle İslam'ı anlatan en kapsamlı ve sade dili olan kitap buydu. Okuduklarım arasında.
Günlük konularda merak ettiklerimiz, aklımıza takılan konularda o kısma ait olan sayfayı açıp hüküm verebiliyoruz, kendimize. Her daim başucu kitabı olması gereken nadide kitaplar arasında benim için. İslam'ı tanımak isteyenler için tavsiye ederim.
Kitap, diğer bütün Mustafa Kutlu kitapları gibi mükemmel. Tek kelimeyle diyebilir miyim? Asla!.. Çünkü tek kelimeden Binlerce kelime fazlasını hak ediyor. Mustafa Kutlu okumak benim için, Ağustos ayında, bir ikindi vakti, yemyeşil bozkır ortasında, bir elimde çayla bozkırı seyretmek gibi. Aanki yanımda bana eşlik eden en sevdiğim kişiymiş gibi. Yanımda ufak bir radyo, radyoda Neşet Ertaş varmış gibi. Bütğn kaygılardan, huzursuzluklardan, samimiyetsiz insan ilişkilerinden uzak, kendimi bulduğum bir omuza başımı yaslamışım da çay içiyormuşuz gibi. Bakın yazdıklarımın hayali bile ne kadar güzel. İşte Mustafa Kutlu da, bana kendimi böyle hissettiriyor. Hem ben en fazla 3 dakikada okuyabileceğiniz bir yazı yazmışken, Kutlu tek kitabıyla beni 3 saat böyle bir huzura götürüyor. Hani ne öğlen sıcağı, ne de akşam yoğunluğu size bu huzuru veremez, o ikindi güneşini yakalamanın da böyle bir huzuru vardır, heyecanı vardır ya. İşte ben Kutlu'yla bunu yakalıyorum. Bu kitabı da diğer tüm kitapları gibi fevkalade. Bir kahramanı okuyorsunuz, o sizmiş gibi geliyor, mesela Kevser de sizmişsiniz gibi. Biraz Harun, biraz Bilal, biraz Güzin biraz da Lamia oluveriyorsun. Çağdan koparıyor seni, bambaşka eski ama huzurlu bir yüzyılda açıyorsun gözlerini. Ama kötü bir yanı var; sonu geliyor. Sonu da olmasa baya iyi bu Kutlu kitaplar... Söylenecek çok şey var ama iyi ki Kutlu'yu okuyorum.
Hayatımda okuduğum en mükemmel kitaptı. Bunu İslâm/cı(!) Ya da Hristiyan olan kişilerin okumasını değil, yaş cinsiyet, din fark etmeksizin herkesin okumasını canla tavsiye ederim. Okurken neden daha önce okumadım diye kendi kendime çok kızdım ama geç olsun güç olmasın. Kitapta Hristiyanlık dinine ve yehova şahitliğine dair geniş bilgi verilmiş. Dinini nasıl muhafaza edeceğini, diğer dinlere karşı nasıl bir tavır sergilemen gerektiğini en güzel dille anlatılıyor. Kitap Cemile'nin mektupları şeklinde yazılmış. Aslında etrafımda ne kadar çok Cemile olduğunu fark ettim, Cemile kurtuluşa ulaşabildi hamd olsun, ya benim etrafımdaki Cemileler? Onların Hristiyanlık dinine de Müslümanlık dinine de bakış açıları? Onların bilmediği din?.. Hepsinde bizlerin de payı var. Unutmayalım; İslâm'ın ilk emri oku, okumakla kalmak da değil bunu yaymaktır. Eğer peygamberimizin izinden gitmek istiyorsak da doğruyu doğru şekilde anlatacağız. Kendi dinimizi savunmak için Hristiyanlık, Yahudilik gibi hak dinleri yaftalamak değildir doğru olan. İslâm hak dinlerinin tamamlayıcısı, halkanın son parçasıdır.
Kitabı çok beğendim vesaire vesaire diye başlamak istemiyorum. Okuduğum tüm kitaplar birbirinden güzel ve tüm yazarların kitap sonunda bana çokça sürprizi var; "öğretmek/öğrenmek"
Aşkın Diyalektiği kitabı bana ne öğretti?
Aşkı. Aşkı her tarafından ele almış, aslında aşk kişiye verilen değer ya da sevgi değil. Aşk; insanın sevgiliden
Ölümün gölgesinden bir an önce uzaklaşmalı.
Mümkün mü bu?
Evet, mümkün!..
Nasıl?
Unutarak!
Unutarak mı?
Elbette!.. Unutmak olmazsa insanoğlu nasıl yaşardı bunca acı ortasında.
Ya hatırlamak!..
Evet, o da var. Ömür böyle geçiyor işte; kâh unutarak kâh hatırlatarak.
