Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Gülcan Varol

"Artık bu gök kubbe altında söylenmedik söz mü kaldı ki, sözün ne hükmü var; yapmak, yaşamak lazım. "
Reklam
Bana sevgileri yazmayı öğrettiği için kızgınım. İnadımı kırdığı için kızgınım. Kızgınım çünkü bana gitmeden onu ne kadar çok sevdiğimi söylemeyi öğretmedi..

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Sesin yüksekliği değil sözün niteliği önemliydi onun için. "Üslubu beyan ayniyle insandır " sözü kulağına küpeydi her daim .
Duygularım, düşüncelerim henüz yuvadan uçurulmuş bir kuş kadar acemiydi; fakat uçmak... Uçmak istiyordum.
Reklam
Zeval, aczin eşiğine yüz süren insan düşüncesidir. Hiçliği idrake zorlayan muazzam bir ikazdır..
Taşı yüreğime basıp, sabrı kaynatırım tencerede. Ve bir Ömer beklerim, kapıma çuval dolusu umut bıraksın diye... Nedense hep gelir.
Hep şöyle derdi: "Beklentilerdir insanı var eden, o beklentilerdir ki ,gerçekleşince insanı insan eder. "
İşte böyle.. Binlerce hayatı yaşıyoruz bir bedende. Bir kişi değiliz ve bir rüyanın içinde. Bu bir rüya değil, bir tesadüf değil bu. Bu bir varoluş hikayesi, yok oluşun içinde .. Öğretmenlik, hayatın tarlası,hayat içinde hayat; hayatta öğretmenlik.. hatıralar.. uykuya varmış gibi görünen yollar ...
Bir çocuk düşüydü her şey, Uykuyla sabah arası Tüm şehir benim sanırdım, Düşlerimde çocuk kaldım..!
Reklam
Dağların kuytusuna saklanmış demir-çelik fabrikasının zehir kustuğu bu şehir meğerse tozlu teninin içinde masalsı, binbir renkli gönül bahçesi saklamaktaymış...
Bir karakterin oluşumunda, bir hayatın kuruluşunda ve bir yüreğin kurtuluşunda payı olan insanlara ne mutlu .!
Ortak paydaları "sevgi", "inanç", "vatan" ve "birlikte yaşama arzusu " olarak koyduğunuzda mesajınızın ulaşacağı adresler bulmak zor değildi..
Sen ne asildin güzel çocuk; sen ne asildin.. Kim öğretmişti sana bu kadar masum ve dik olmayı.. Ben mi öğretmenindim senin; yoksa bana insanlığı öğreten sen mi .?
82 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.