Niye sürekli stres içerisindeyiz ki?Sürekli yetiştirme birşeyleri oldurma pesindeyiz.Mutlu olmayı bile unutmuşuz hayatta.Mutluluk bu kadar yakınken neden beceremiyoruz mutlu olmayı önümüze koyduğumuz engeller sınırlar bizi hayattan izole etmiyor mu? Bir çay, kahve molası ,bir deniz kenarı denizin esintisi ya da bir ağacın altında uzatıp kitap okumak bunlar mutluluk sebebi değil mi?Bence biz küçük mutlulukları unutup olmayan şeyleri oldurmaya çalışıyoruz.Hayatta mutlu olamadan ayrılıyoruz...💕❤️