Umutlarım işte böyle paramparça oldu, ödleklik ve tereddütle. Cahil, hüsrana uğramış, dönüyorum. Sahip olduğumdan daha fazla bilgelik gerekiyor bu adaletsizliğe sabırla katlanabilmek için.
Okur Takip Önerileri
sınav senemde bile kitap okuyan ben şu anda kitap okumakta zorlanıyorum ve sıralayabileceğim onlarca 'çünkü' var. en azından eskiden kitap okuyup maneviyatımıza yer açıyorduk ama şimdi... şimdi nedenini anlayamadığım, açıklayamadığım bir yük var üstümde. maneviyat da çok geliyor bana. körelmeme kendi bedenim, zihnim ve nefsim izin veriyor... 'böyle de zayıf bir insansın' diye de bağırıyorlar işte.
"...diğer insanlara faydamın dokunacağı zamanı büyük bir sabırsızlıkla bekliyordum. Şimdi her şey harap olmuştu."
Ne düşünüyorsunuz?:
Çıkartmam gereken bir ders olduğunu söylediler ama ben anlayamadım. Neden ki? Böyle ayarlamıştım, böyle olması gerekiyordu. Neden bunun istediğim gibi şu an olmamasından bir ders çıkartayım ki? Nasıl ders çıkartılır ki bundan? Onun olması gerekiyordu devam edeyim diye. Ertelenme ihtimali beni daha da sıkıntıya soktu.
Sonra yatmak için hazırlanıyordum. Aklımdan bir düşünce geçiverdi.
"Sabırsızlığın cezası olur mu?"
Crepusculum tekrar paylaştı.
"Ah, benim bildiklerimi herkes bilebilir – bana özgü olansa yalnızca yüreğim."
Bilge birisi kendisini eylemlerinden ve sonuçlarından sorumlu görür; bilgelikten hiç nasiplenmemiş insan ise kendini sadece niyetlerinden sorumlu sayar.
"O anda gözlerinde yanan ışık bir daha sönmedi. Bu ışığın kaynaklandığı hayalleri paylaşmasam bile, onun sönmesini hiç istemiyordum."