Schopenhauer'in dediği gibi, belki de dünyamız mümkün dünyaların en fenasıdır. Her ağırlığı çeken küre, kalbi çekemiyor. Kalpsizlerin cenneti olan bu dünya bize vatan olmayacak. Bize dünyayı zindan yapan düşman değil, dostlarımızdır. Ne garip cilve! Dostların kalbi kirlendikçe bizim kalbimiz kırılıyor. Kalbi akıl hikmetiyle anlamaya çalışmak boşunadır. Kalplerin ezeli kaderini, kalbi kırıldıkça Rabb'e yakınlaşanlar bilirler. Onlar ne diyor bak:
"Kalpler kırılmak için yaratılmıştır."
Hüzün, kendi başına müthiş bir deryadır. Hüzünlenmeyen insan gelişmemiş bir insandır. Kendinden kopukluğunun, içindeki öze olan özlemin farkında değildir.
Bu ülkede içindeki çocuk utanca boğulmuş o kadar insan var ki! Ben onlara "yetişkin çocuklar" diyorum. Bunlar kötü insanlar değiller ama her türlü kötülüğü de yapabilirler.