Ceylan Turan
@Cylntrnnn
Sanat uzun, hayat kısa!
Okul Öncesi Öğretmenliği
TÜ
Kocaeli
309 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Aslında hepimiz hainiz. Hayallerimize ihanet ediyoruz, hafta sonlarımıza, tatillerimize ve en önemlisi de boşa harcadığımız zamana ihanet ediyoruz. Oysa sevdiklerimizle olmamız gerekir. Kaçırdığım tüm öpücükler ve tüm sarılmar göğsümde sıkışıp kalmış durumda. Vaktinin olmadığı muhabbetler. O gün... Ezlem şeylerden nefret eden...önemsizleri önemseyen adam öldü... Zamana geri dönmem ama baştan başlayabilirim.
#RüyaSatanAdam
Bugün beni çok etkileyen bir cümle duydum. Şöyle diyordu " Cümleleriniz gül kokuyor, kalbiniz çöp..."
Hiçbir şey göründüğü gibi ya da göründüğü kadar değildir. Bazı şeylere nerden baktığımız çok önemli. Sen gökyüzüne pencereden bakıyorsun diye gökyüzü pencereden gördüğün kadar değildir. O yüzden bir şeyler hakkında yorum yaparken bazen gördüklerimiz bile bize her şeyi tüm çıplaklığıyla göstermiyor olabilir. Olayın aslı görüş alanımızda olmayabilir.
~MaviElmas
Okur Takip Önerileri
Sevgi
Her şey insanın önce kendisini sevmesiyle başlar. Bunu bencilik olarak görmemek lazım çünkü kendini seven insan etrafındaki her canlıya her şeye sevgiyle yaklaşır. Birçok insanla sorun yaşayan insanların aslında temelinde kendilerini sevmemeleri yatıyor. Bu da çocukluklarına dayanır. Ebeveynleri tarafından sürekli bastırılmış. Yaptıkları her şey eleştirilmiş, sert tepkilere maruz kalmış çocukların kendilerine olan saygıları zedelenir. Kendilerine güvenleri kırılır ve çocuk büyüyünce de kendini sevmeyen, etrafındaki insanlarla anlaşamayan bir birey olur. Kendisini tabiri caiz ise daha ezik hisseder. Kendini ifade etmekte zorlanır. İki farkli insan karşısında konuşurken ecel terleri döker. Çünkü onun hata yapma korkusu vardır. O bastırılmış, öz saygıları zedelenmiş çocuklar yetişkin insanlar olduklarında kafaları bu resimden bile daha karışık ve daha bulanıktır tıpkı hayatları gibi ...
En ufak hatalar ve bazen hata bile sayılmayan sıradan şeyler için bile büyük bedeller ödedim. En ufak mutluluklar için bile mücadele verdim ben. Sonunda ben de çok yoruldum artık...
İnsan
Irkımız asla insanlığımızın önüne geçmemeli. Irkımızı insanlığımızdan çok konuşmaya başlarsak insanlığımızı zamanla unutabiliriz. Bu da bana göre insanlığın sonu olur. Bizler dünyaya gelirken ırkımızı seçmedik ama iyi birer insan olmak bizim elimizde. Biz iyi insan olmayı başarırsak aslında iyi birer insan Türk , İyi insan Kürt da olmuş oluruz. Tek unutmamamız gerken şey insanlığın ırkımızdan önce gelmesi...
Hayat çok değişik, dün ağladıklarımıza bugün gülüyoruz. Dün güldüklerimize gün geliyor ağlıyoruz...
Başkalışım
Kendi içim de kayboluyorum. Bir varmışım bir yokmuşum gibi. Silikleşiyor içimdeki ben. Yeni bir benin doğma isteğinin sancılarıyla kıvranıyorum.
Persona
Benim anlamadığımı mı sanıyorsun? Var olmak denilen o umutsuz düşü… Olur gibi görünmek değil, var olmak. Her an bilinçli, tetikte… Aynı zamanda başkalarının huzurundaki varlığınla kendi içindeki varlık arasındaki o yarılma… Baş dönmesi ve gerçek yüzünün açığa çıkarılması için o bitimsiz açlık… Ele geçirilmek, eksiltilmek ve hatta belki de yok edilmek… Her kelime yalan… Her jest sahte… Her gülümseme yalnızca bir yüz hareketi… İntihar etmek? Hayır. Fazlasıyla iğrenç… İnsan yapamaz ama hareketsiz kalabilir, susabilir. Hiç değilse o zaman yalan söylemez. Perdelerini indirip, içine dönebilir. O zaman rol yapmaya gerek kalmaz, bir kaç farklı yüz taşımaya ya da sahte jestlere. Böyle olduğuna inanır insan. Ama gördüğün gibi gerçeklik bizimle dalga geçer. Sığınağın yeterince sağlam değil. Her tarafından yaşam parçaları sızıyor ve tepki vermeye zorlanıyorsun. Kimse gerçek mi yoksa sahte mi diye sorgulamıyor. Kimse sen gerçek misin yoksa yalan mısın demiyor. Bu sorunun yalnızca tiyatroda bir önemi olabilir. Belki orada bile değil. Seni anlıyorum Elisabeth, susmanı anlıyorum. Hareket etmemeni anlıyorum. İsteksizliğini fantastik bir sisteme bağlamışsın. Anlıyor ve hayranlık duyuyorum. Bitene kadar bu oyunu oynamalısın. Ancak o zaman bırakabilirsin. Tıpkı diğer rollerini bıraktığın gibi bunu da yavaş yavaş bırakırsın.”
Ağlamaya o kadar ihtiyacım varmış ki narkozun etkisindeyken sadece ağlamışım. :(
Kirazın Tadı
- Duygularımı anlayıp, paylaşabilirsiniz, bana merhamet gösterebilirsiniz, ama acımı hissedebilir misiniz? Hayır.
+ Acı çekerseniz ve ben de çekerim. Sizi anlarım.
- Acımı anlayabilirsiniz, ama onu hissedemezsiniz.
Yetersizliğinin farkında olan bir adama kızamazsın ki, merhamet edebilirsin ancak...
~Nuh Tepesi
Çocuklar boyama kitabı değildir, onları sevdiğin renge boyayamazsın.
~Uçurtma Avcısı