DENis Kry
@DENis_8
♤♡◇♧¿Por qué tan serio?♤♡◇♧
Mimar
¿Burdayım işte?
Yıldızların altında
14 okur puanı
Eylül 2022 tarihinde katıldı
Şartlar ne kadar zor olursa olsun bize gülecek yüzler lazım. ☆
Sayfa 46 - Fadime PalaKitabı okudu
İLMEK
Başımda cayır cayır yanan bir ateşle sığındım bu şehre,
Şehir upuzun bir revirdi, kimselere sıra gelmedi.
Bir organımı aldırdım ve hangisiyse unuttum onu.
Ben sustukça dünya habire pul yapıştırdı zarflarıma,
Sokaklara mektuplandım, odalara adreslendim,
Yağmaladım bu hezeyandan kurtulabilmiş ne kadar söz varsa,
Bilinsin ki artık ne o şarkıyla mutluyum ne de bu şarkıyla.
Narin ölümlerden sorumlu buldum kendimi,
Yanlış iplerle yanlış kuyulara indim, çıkardılar
Külfetlere bulandım, tozlarla konuştum,
Ben kendimi unutsam da onlar beni hep hatırladılar,
Dalların ağaç olma hayaline inandım,
Bütün yaralı atları evlerine kadar taşıdım,
Vicdanın narhı düştü bana.
Narin ilmeklere sardım kendimi, böyle kurtuldum,
Kozasız hayatta kalınmıyor, buna inan.☆
Sayfa 45 - Gizem BilkayKitabı okudu
Tebessümün mutlulukla o denli bir ilgisi yoktur ve hep yanlış anlaşılmış bir konudur aslında. TEBESSÜM, GÜLMEYE NE KADAR YAKINSA AĞLAMAYA DA O KADAR YAKINDIR.☆ Hatta çoğunlukla güleceğimiz zaman değil de ağlayacağımız zaman tebessüm ederiz de onlar hep bizi yanlış anlarlar.
Sayfa 43 - Seyyidhan KömürcüKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
TERK EDİLME
Bitiremediğimiz kitaplar, bitirdiklerimizden fazladır. Ve onlar için hep "yarım bıraktım" deriz. Bir kısmı için doğrudur bu tanım ama bazıları için de yanlıştır. Çünkü o bazıları bizi terk eder ve aslında onlar bizi yarım bırakır. Şöyle derler bize, imrenilen bir soğukkanlılıkla: "Birader, kusura bakma ama seni terk ediyorum. Çünkü bahsettiğim mevzudan hiçbir şey anlamıyorsun. İyi niyetini, çabanı takdir etmekle birlikte ne yazık ki ortak bir noktamız yok ve bu ilişki çok zorlama geliyor bana. Sen gidip biraz daha piş sonra duruma tekrar bakarız."
Evet, ekim ayının son haftasında çok sağlam terk edildim...☆
Sayfa 42 - Turgut YükselKitabı okudu
Şu banyonun musluğu... Damlama sıklığını ölçtüm; tam oniki saniyede bir. Banyonuzun kusurlu akustiği sağ olsun, bu senkronize şıplama tüm eve, oradan zihnin en karanlık yerlerine sızıyor. Hep alta itmeye çalıştığınız ama sürekli yüzeye çıkıp beyninizi ele geçiren düşüncelerin bir sesi olsaydı, bu ses o olurdu.
Siz bu sesi duymadınız tabii, neşeli kalabalıklarla çevrili hayatlar böyle sesleri duymazlar. İnsan yeteri kadar yalnızlaştığında, sihirli bir şekilde her şeyi duyabilme yeteneği kazanıyor.
Sayfa 41 - İlkay YıldızKitabı okudu