Damlanur Büyükşen
@DamlanurBuyuksen
Tekstil mühendisliği yüksek lisans öğrencisi
İzmir
3 Haziran
91 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Kimsenin yokluğu, varlığı kadar yaralayamazdı insanı. Yok vardan az acıtırdı.
Sayfa 140
Gelecekler zaten kalbimizi yormadan gelir. Bekletmek, gelmeyeceklerin işidir. Bu yüzden en çok gelmeyecek olanlar beklenir.
Sayfa 136
Hangi kurbağanın hastalık, hangisinin mutluluk vereceği belli olmaz. İnsan kalbini kaptırsa bile, hiç değilse aklını korumalı.
Sayfa 109
Okur Takip Önerileri
Seni düşünmek hastalığı, gizli bir yemin gibi, içimde bir yerlerde durmadan kendini tekrar ediyor. Ne ağır yeminmiş, bozamıyorum.
Sayfa 106
Aşkın yanında gurura yer olmadığını söyleyenler halt etmiş. İnsan en çok aşıksa gururuna sahip çıkmak, onun nezdinde hiç değilse saygıdeğer biri olarak kalmak istiyor.
Sayfa 16
Sizin için yeni olan, dünya için de öyledir. Zira dünyanızın hudutları kalbinizin ebadıyla ilgilidir.
Zira aşk, hele de benim koşullarımda, bulutlarda uçuracağını sanırken, sadece ayağınızı kaydırmaya yarar. Evvela yüksek bir yere çakılır, sonra birden aşağı bırakılırsınız. Aşk, kazanmayı planladığınız değil, kaybetmeyi göze aldığınız şeylerin toplamıdır.
Yani belki de aşk, birine karşı duyulan hisler toplamından ziyade, kendi başına yetişen, sahibini arayan öksüz duyguların neticesidir.
Sayfa 10
Biriktirir biriktirir dururdum içimde. Sanki bir gün biri çıkıp yarım anladıklarımı tamamlayacakmış gibi.
Sayfa 23
O zamanlar öğrendim ki, dua etmek, seni bir duyan ve koruyan olduğundan emin olmak demektir. Kaygıya, şüpheye, korkuya düşmemektir. Duanın içinde umut etmek yoktur, emin olmak vardır. Umut bir ihtimaldir ne de olsa içinde şüphe vardır. Emin olmanın içindeyse güven vardır. İkisi aynı şeyler değil...
Sevdiğinin hatırına sabaha uyanmak bir manaya uyanmak demekmiş. Hem sabahları dua eden küçük kızların duasını Allah hiç geri çevirmezmiş.
"Zoru kolaya dönüştüren şey sevgidir..." Derdi babam. "Sevene zorluk yoktur..." Derdi.
İnsan sevdiğinin hatırına alışırdı alışamam dediği her şeye. Sevdiğinin hatırına yapardı yapamam dediğini.
Dünya hayatı kolaylaştıran bir dolu araçla dolu şimdi. Sahip olduğumuz her şeyin sayısı artıyor, peki ne azalıyor? Sevgi. Zaten bizim ihtiyacımız olan şey korku değil sevgiydi. Sevdiğin için fedakarlık da korkuyla değil sevgiyle mümkündü.
Sayfa 17
İçim kelebekli, aklım karışık, gözlerim hüzünden başka bir şeye bakmaya namusait. Olsun, belki de inanmak lazım. Belki de imtihan olan sabır dedikleri budur. Diliyorum ki bir mucize olsun ve ben ondan hiç gitmemiş olayım. Güzel olmaz mıydı sanki? Bence olurdu. Mucizeler zaten hep olurdu, yoksa tırtıllar fillerin yaşadığı bu dünyada nasıl yaşardı?
Sayfa 17
Alice genellikle kendisine güzel önerilerde bulunurdu ( her ne kadar bu önerileri pek dikkate almasa da) ve bazen kendini o kadar sert bir dille azarlardı ki gözleri dolardı.
Sayfa 8Kitabı okuyor
%13 (50/384)
