Bir eylül sabahıydı, sokaklarda yürümeye başladım ve sonunda bir yere çöktüm. Epeyce bir oturdum. Oturdum ama sebebi vardı. Çocukların oynayışını izledim. Çocukların ölümden bahsettiğini duydum. Onların bildiği ölüm; sanki bir oyun çeşidiydi. Çıkmaz sokaklardan daha beter, İnsanlara verilebilecek en kötü haber, Hayatı son bulduğu ve Umutların tükendiği noktaydı. Onlar sanıyordu ki, ölüm sadece oyun içinde bir eylemdir. Ama nereden bilsinler ki ölüm, Hayatta istenilmesi bir eylemdir.
Serdar Boncuk