Derya ayrancıoğlu
@Deryaediz
Barışçıyım, biraz da savaşçı. Biraz güçlüyüm,biraz zayıf. Biraz iyiyim biraz kötü. İyi, kötü, insanım
Sigorta acentesi
üniversite
İstanbul
İstanbul, 5 Nisan
91 okur puanı
Mart 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Herşeyin adaleti mahkemeler de sağlanmaz.Gayrimeşrunun raconu ayrıdır.
Doğa boşluk tanımaz..:
Okur Takip Önerileri
İslam, yalnızca “inanç” değildir, “eylem”dir de.
İslam, yeni bir dünya nizamı getiriyordu. Bu nizam, kuşkusuz cahilliye çağının anarşi ve zorbalığından daha ileriydi, belli bir uygarlaşmanın hukuki çerçevesi getirilmiştir. İnsanlar yeni nizama uyacaklardı. Bunun yaptırımı, hem bu dünyada hem de öteki dünyada en ağır cezalardı.
Bu dünyadaki cezalar, özet olarak kısasa kısasdı.
Bakar suresi şöyle diyordu; Ey inananlar, öldürmede kısas size farz kılındı. Hüre hür, köleye köle, kadına kadın.” (178. Ayet)
Yıl 1978. Aralık ayı,gene Maraş’tayız. Cami hoparlöründen yükselen ses şöyle bağırıyordu: “sizler yoksulsunuz, kafir Aleviler zengin, onların elindekiler, siz müminlerin hakkıdır.”
“Peygamber”, kimileriyle de “siyasi sebepler”le evlenmişti.
Bunu diyen, islamcılara şunu sormak gerekir: MUhammed bir “peygamber” idiyse, böyle “siyasi sebepler”e neden gerek duyuyordu? “Tanrı”sının yardımı yeterli değil miydi? Bu yardım yeterli değil miydi de, bir sürü kadın topladı? Hem de bir kesimi genç, körpe… ve bu kadınları, kimseyle evlenmeleri mümkün olmayan birer “ebedi dul” olarak bıraktı kendisinden sonra. Bu kadınlar ondan sonra kimseyle evlenememeye hükümlüydüler. Çünkü hepsi de “ müminlerin anaları” olarak Kuran’a geçirilmişti.( bkz Ahzap ayet 6)
Aişe’nin “zina” etmediğine ilişkin “18 ayet” birden iniyor:
Ve zamanla,yitirdiklerimize ilişkin,şu duygu egemen hale gelir;kendileri artık yitip gitmiştir,bir tek, yüreğimiz ve ruhumuzda onların kıpırdayan gölgeleri, silikleşen sesleri ve belirsiz renkleri kalmıştır. Yani, yeniden, zamanı geldiğinde “yitik bir zamanın peşine” düşebilmek için zorunlu olan şeyler yürek ve ruhumuzun gizli köşelerinde kalmıştır artık…
Hepimizin başından geçmiş insani bir deneydir; bir şeyi, bir dönemi, olayı, insanı, ilişkiyi ya da güzelliği ölçüsüz hisseder, duyar ve yaşarız. Ancak zamanla, kimi kez farkında da olmadan, egemen olamadığımız, kontrol edemediğimiz nedenlerle, o doyasıya yaşadıklarımızdan uzaklaşır ve onları yitiririz.