Ve zamanla,yitirdiklerimize ilişkin,şu duygu egemen hale gelir;kendileri artık yitip gitmiştir,bir tek, yüreğimiz ve ruhumuzda onların kıpırdayan gölgeleri, silikleşen sesleri ve belirsiz renkleri kalmıştır. Yani, yeniden, zamanı geldiğinde “yitik bir zamanın peşine” düşebilmek için zorunlu olan şeyler yürek ve ruhumuzun gizli köşelerinde kalmıştır artık…