Hepimiz birbirimize lazımız ve bunu daha çok hatırlamalıyız. Tüm kahramanlığımız, Korkaklığımız ve bazen yarım kalmışlıklarımızla, hepimiz aynı toprağın fidanlarıyız.
Hep taze çiçekler, mis kokular, kolalı manşetler, ütülü parçalar değildir hayat.
Yürürken köşesi kırık bir kaldırım parçasından su sıçrar üstüne, paçan ıslanıverir.
Çünkü insan öyle Ya da böyle anlatmak, paylaşmak istiyor. İnsan konuştuklarının bir yerlerde yankılanıp ona geri dönmesini, söylediklerini bir de farklı seslerin farklı renklerine karışmış olarak duymak istiyor.