"Hayat, keşkelerle iyi ki'ler arasında mutlu olmak için koştuğun uzun bir yol.. Ve bavulsuz çıkmalısın bazı yolculuklara.
Kuş gibi hafif, özgür, yepyeni..
Yani kim bilir? Belki de...Kim bilir?
Hayat işte.. "
" Hayat, gerçekten de bir oyun. Çok canım var zannediyorsun. Bir bakıyorsun... hiçmiş canın...
Tam tükendiğini düşünürken al sana bir can daha.. Tam isyan ederken bir anda küt diye hiç gelmez sandığın sonu hatırlatıyor hayat sana. O zaman bitmeyen kavgaların nasıl da çocukça geliyor. Sana kocaman gelen dertlerinden utanıyorsun.."
Kalbimi ortadan ikiye böldüler.
Biri Karadeniz'de kaldı.
Kayıtsız.
Gaddar bir duruşu vardı,
Tutamadım elini.
Kalanıyla evime döndüm.
Akdenize sığındım..
Koşar adım.