Benim de inandığım çok farklı şeyler vardı o inandığım şeylerin birazına bile değmeyeceğine karar verdim.Kalbimiz nasıl bir şey ki bunca acıya dayanıyor ve yinede atıyor.
Nasıl böyle oldu ne sebeb oldu bilmiyorum sanki kalbim bir parça değil de böylr kırık kırık gibi bide parça parça.Tek bir şey bu hale getirmez ya sonuçta bir iki yara yada kırığa katlanılabilir peki ya daha fazlasına ?Hangi insan katlanabilir buna yada hangi fiziksel acıya eş değer bu sancı ve sızım sızım sızlama.Nasıl geçer bunuda bilmiyorum ya oda ayrı bi şey.Her şeyin değerini bilmek gerek her anıyı sanki sonrası yokmuş gibi kana kana içmek her bir anına kadar.Usul usul her duyguda kendini yitirmek ve yeniden bulmak.Nasıl olur bilmiyorum da bi şeylerin olması gerekiyor..bir şarkı armağan ediyorum bu dizelere “steady Fingers - Goodnight my love :)
Neyi bekliyordu insan anlaşılmayı yada sevilmeyi neydi onu bu kadar tutan yeryüzünde, ya sonrası ne olacaktı ? Düşünüyor muydu acaba sonunu ne zamana kadar sürecekti bu böyle hep günleri böyle geçmeyecekti ya elbet bir gün kıracaktı o zinciri.