Kitabda uşaqların qarnı qədər beynini də doydurmağın vacibliyindən bəhs olunur.Yazıçı uşaqla beyin bağı qura bilən valideynlərin uşaqlarına təkcə başı oxşanan bir varlıq kimi deyil,düşünə bilən bir varlıq kimi yanaşdıqlarını vurğulayır.Düşünürərəm ki,nə qədərimiz uşaqlarımızın ruhunu,qəlbini,beynini doydura bilirik?Bizə bağlı olan,amma bizdən asılı olmayan uşaqlar yetişdirə bilirik?