Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Doğa Missakian
Doğa Missakian
@Dogamissakian
Yine akşam oldu Attilâ İlhan
Üstelik yalnızsın, sonbaharın yabancısı...
Gerçek benliğini keşfetmek isteyenlerin okuması gereken bir kitap.
Merhabalar.
Bu kitabın okuduktan haftalar sonra bile beni nasıl etkilediğini gördükten sonra kitaba dair bir şeyleri paylaşmam, içimde olanları aktarmam ve bu paylaşım sayesinde bir kişi olsa dahi bu kitabı okumaya teşvik etmem gerektiğini düşündüm.
Bu kitabın son zamanlarda önemini daha çok fark ettiğim ve bana kattığı en önemli şey
Bu kitabı yıllar geçse dahi elinize alıp tekrar tekrar okumak isteyebilirsiniz ve her okuyuşunuzda hayatınızı gözden geçirirken bulabilirsiniz kendinizi. Çünkü her bir başlıkta kendinizden bir şeyler buluyorsunuz. Dönüp kendinize sorular soruyorsunuz: Ben böyle mi yapardım? Aşk nedir? Arkadaşlık nedir?.. bunlar en basitleri. Birkaç kesit bırakmak
Hayatta ara renklerin olduğunu unutan ve beyazın saflığı, güzelliği ile büyülenirken aniden siyahın iç karartıcılığı ile afallayıp giden Werther.
Herkesin sevdiği ve içinin parçalandığı bir kitap ama ben o kadar etkilenmedim. Yazar bir şekilde insan doğasının zayıf olduğuna vurgu yapıyor ve bunu belli bir şekilde anlatıyordu bana göre bu yönü gayet güzeldi.
Belli bir zaman boyunca sürekli mutluluk ve sevinç yaşayarak, yaşaması gereken acıyı görmeyip erteledikten sonra o acı tekrar kapısını çalınca yıkılması normaldi bana göre. İnsanın doyumsuzluğunu aklıma getirdi, insanın kendi celladı olduğunu. 'Böyle bir sonu hak etmiyordu Werther' diye geçirmiştim içimden kitabı kapatırken.
Her şeyin tadına varmalı ve evet bazen son raddesine kadar hissetmeliyiz. Ama bunun bizi ileriye taşıyacağı kadar mahvedebileceğini de göz önünde bulundurmalı ve her şey de olduğu gibi bilinçli bir yaklaşım göstermeliyiz olaylara karşı. Bu kitapta bunu daha iyi anlayabilirsiniz.
"Savaşmayı bırakıyorum, bunu veda say."
"Kendimizden yoksunsak, elbette her şeyden
yoksun kalıyoruz."
"Kendi içime dalıyor ve içimde bir dünya
buluyorum."
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021121,9bin okunma
Okur Takip Önerileri
Günler geçti okumamın ve izlememin üzerinden ama hala son sahne aklımdadır. Hepimiz dönem dönem Arif ya da Müzeyyen oluyoruz. Hepimizin dönem dönem 'çıt' noktaları oluyor. Sorun kim olduğumuzda değil, ne yaptığımızda. Müzeyyen kadar kararlı ve cesur, Arif kadar duygusal olsakta onun kadar kendimize saygılı ve mantıklı davranmamız gerekiyor.
Kitap; kısa, karmaşık, yaralayıcı... zaten hep sevmişimdir melankolik şeyleri.
Film; uzun, yaralayıcı, film boyunca nefes darlığı çekerken sonunda derin bir nefes almış gibi hissedebilirsiniz.
Ama ardından duraklamanız gerekir . Hemen hareket edemezsiniz, oturur üzerine düşünür ve "Arif sonunda farklı bir karar alsaydı ne olurdu? Tekrarı olur muydu yaşananların?" ya da "Arif pişman oldu mu olmadı mı kararından?" diye benim gibi dakikalarca sorgulayabilirsiniz.
"...Sonra dışarı çıkardık. Dışarda yağmur yağıyor olurdu. Biz şemsiyeyi almazdık. Sırılsıklam olurduk. Sonra sen bana sokulurdun. Ama saçağın altına hiç girmezdik. Sonra sen üşütürdün. Ayakların buz gibi olurdu. Ben sana en sevdiğin o mavi çoraplarını getirirdim. Sonra bayramları babaannenin mezarını ziyarete giderdik. Hayatta en sevdiğin kadın için ağlayışını izlerdim senin. Hiçbir şey yapmazdım, gözyaşlarını silmezdim, seni teselli etmezdim. Orada öylece ağlayışını izlerdim. Başka insanların mezarlarının arasında dolaşarak, hayatın ne kadar şahane bir şey olduğunu düşünürdüm. Sonra... sonra hiçbir şey yapmazdık. Öylece otururduk. Çok bilinmeyenli bu sorunun yanıtını arardık. Hayat bizi yalancı çıkarana dek, bulduğumuz cevapları doğru sanırdık."
