Duruu
@Duruefenimm
open.spotify.com/user/31iq57edbz...
Çoğunu ben yazıyorum.
öğrenci
lise
Ankara, 31 January 2006
45 reader point
Joined on February 2022
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
"Bugün de her gün gibi. Niçin uyandım?.. Niçin bana kendimi unutturan uykum sürüp gitmedi?"
Aşık olmaktan, hakikaten ve deli gibi sevmekten korkuyordu. Elinden gelse bu tehlikenin önüne geçmek için kıza daha başka muamele ederek onu kendinden uzaklaştıracaktı.
Şurada gördüğüm genç kız, bana, daha dünyaya gelmeden, daha dünyanın, daha kainatın teşekkül ettiği sıralardan tanıdığım birisi gibi geldi. Sana nasıl ilk görüşte deli gibi aşık oldum, yanıyorum, tutuşuyorum!' gibi laflar mı söyleyeyim? Fakat işin tuhaf yanı bunlardan başka da söyleyecek bir sözüm yok. Hatta burada seninle nasıl durup çene çaldığıma hayret ediyorum. Bundan sonra ömrümün bir dakikasını bile ondan uzakta geçmesi benim için ölüm demektir. Demin pek gökleri çıkardığım ölüme şimdi müthiş bir şey gibi bakmama da hayret etme, ne diye mi hayretmeyeceksin?... Onu bir kere gözden kaybedersem ölünceye kadar ömrüm yalnız aramakla geçer; ve herhalde bu müddet pek kısa olur... Onu bir daha hiç görmemek ihtimali en feci ve maalesef en akla yakın olanı.
Reader Follow Recommendations
Belki kadar kesin
ve keşke kadar imkansız
birbirimizden uzaklaşmamız
kırılsak da tırnak uçlarımıza kadar
kırılırız elbet bunu gerektirir yaşamak.
Ben zaten sana ilk baktığımda anlamıştım
içime bakmıştın önce bayılacağımı sanmıştım
dünyayla aramda geçmişim vardı o ara
tupup ellerimi sıkıca saracağına inanmıştım.
Belki şimdi bir uçurumun kenarından geçiyoruz
sallanıyoruz belki arada bir çeşit deprem oluyor
kızıyoruz birbirimize kırılıyoruz inciniyoruz
ama biliyoruz uzak gibi olsak da biz aslında yan yanayız.
Belki kadar kesin
ve keşke kadar imkansız
birbirimizden uzaklaşmamız...
“İnsan” denen müzik aleti nasıl bir çalgı olursa olsun, nasıl uyumlanırsa uyumlansın, ondan dinlenebilir bir şeyler çıkaramazsam, hastayım demektir.
"Niye gün ortasında akşam oluyorum?"
Dayanamıyordum.
Bende son verdim;
-bir ip, bir sandalye..
İnsanlar arasında çeşit çeşit kendini gösteren bütün sevgiler, sempatiler bir nevi aşktı. Yalnız yerine göre isim ve şekil değiştiriyorlardı.
İnsan, bilhassa kadın ve erkek münasebetleri o kadar karmakarışık ve arzularımız, hislerimiz o kadar anlaşılmaz ve bulanık ki, hiç kimse ne yaptığını bilmiyor ve akıntıya kapılıp gidiyor.
Fakat sevmek? Bunu yapamıyorum...
Ve bütün tanıştığım erkekler bunu, yani kendilerini sevmediğimi, sevemediğimi anlayınca, büyük bir teessür, hatta hiddetle beni terk ettiler... Güle güle... Ama niçin beni kabahatli zannettiler? Kendilerine asla vaat etmediğim, sadece kafalarında yaşattıkları bir şeyi vermedim diye mi?
Fakat bu hep böyle değil midir? Birçok şeylere ihtiyacımızı ancak onları görüp tanıdıktan sonra keşfetmez miyiz?..
... kulağımda küçük bir çan çalıyor: "O artık yanında değil" diyor ama gökyüzünde bir yerlerde büyük bir can daha var: "Seni terk etmeyecek" diyen, ama küçük can kulağımın içinde.
Evet, birbirimizi yanlış anlamaya başlıyoruz Milena. Sen, benim sana yardım etmek istediğimi düşünüyorsun, oysa ben kendime yardım etmek istiyorum.
İnsan karşılaşmanın bile bu kadar güç olduğunu düşünürse, günün birinde birlikte yaşayabileceğine nasıl inanır?
