Yazmakta yorarmıymış insanı ?
Sarp dağları,uzun yolları yürümek dururken.
Göğsümde sıkışan zincirler,
Bıçak sırtı,nasırlı ellerim.
Açılıyor semaya,
Kapanıyor gözler.
Yağıyor rahmet sağnak sağnak.
Kıldan ince, gökyüzü kadar derin
Öfkem kadar kalabalık
İstekler gibi kör olmuş nefsim
Unutmuşuz Koca Veysel 'in dediğini
Bizim sadık yarimiz kara toprakmış
Aldığın nefes ile doğar,
Verdiğin ile el sallarmışsın yalan dünya ya.