Amak-ı hayal. Yâni hayalin derinlikleri. Gerçekten de hayal gibi bir kitaptı. Öncesinde biraz tereddüt ettim eski basım bir kitap olduğu için ama sayfayı iki, üç kez okudukça aslında her okumamda daha da iyi anladığimı farkettim. Huzur veren kitaplar kısmında ilk yerini aldı ki zaten Sabahattin Ali'nin romaninda bahsetmesinden de belliydi mükemmel bir kitap olduğu. En etkilendiğim sözlerden biri de şu:
"Nereden geldik? Nereye gidiyoruz?” Ahh Azizim! Hayatın debdebesinden kendimize bu soruyu sorabiliyor muyuz? Hakikati bir an olsa bile düşünüyor muyuz? Allah bizi, sabah kalkalım işe veya okula gidelim, para kazanalım, harcayalım, eve yeni koltuk takımları alalım ömrümüz komşu günleriyle, milletle yarışmayla geçsin diye mi yaratmıştır? Yoksa gerçekten bir şeyleri anlamamiz gerekiyor mu artık? İşte başkahraman Raci de hayatın anlamını hakikati anlamak için Aynali babayla bir yolculuğa çıkıyor. Ve bu yolculukta Aynali baba sadece raciyi değil, kitabinı okuyan herkesi öğrencisi kabul ediyor.
Aynalı babanın ögrencisi olmak huzur verdi...
