Deliriyorum, bin bir parçaya bölünen her zerremin, kafamın içinde ki seslerinden ölüyorum sanki. Hiçbir şey yok, belki herşey var benim bilmediğim ve hala bulamadığım...
Mesela neden senin odanda duran, sen sandalyede ya da çalışma masanda otururken, uzanırken, ya da uyurken, seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim? Neden değilim?