Allah için sevdiğim...
Sana söylemek istediğim her sözü yazıyorum şimdi...
Sabrın kaç merhalesi varsa geçtim.
Yandım, söndüm,
Yeniden yandım...
Silindi mi peki her şey?
Hayır,aksine sevda kazındı daha da içime.
Yanışım senden geçti...
Yanışım,yanışını buldu.
Bu dünyada sevda ateşini yüreğinde yakmak
Allah'ı bulmak imiş...
Yanmak, Allah için olunca acısı şekerli gül suyu şerbeti imiş...
Gözlerim hüzün penceresi şimdi...
Sürekli camına yağmur vuran .
İçimde bir uzun yol...
Adım adım yürümekten geçip koştuğum , nefessiz kalana kadar.
Nefesim şükrüne varana kadar.
Sonrası son varış.
Varışa yakın bir yanış...
Çünkü ne kadar yaklaşırsan ışığa, o kadar yanmak gerek...