Yaşam çiçeğini anımsa ruhunda. Bir bitkide çember vardır, sonrasında tohum çiçekli bir bitkiye dönüşür, meyve olur.. Meyve yere düşer, yine tohum olur, o tohumda büyür.. Bu bir çemberdir. İnsan da tıpkı böyledir..
insan denilen varlıklar zaman öldürmek için ağızlarını hareket ettiren, hiç komik olmadığı halde gülen, hiç hoş olmayan şeylerden bile memnun olan eşsiz varlıklardı.