Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Ebru

Ebru
@Emkitap
15 okur puanı
Nisan 2023 tarihinde katıldı
Düşünmeye başlamam gerekiyor... Hiçbir şeyi görmeyeceğimi, hiçbir şeyi işitemeyeceğimi ve dünyanın ötekiler için sürüp gideceğini düşünmeye başlamam gerekiyor.
Reklam
Kim gülmez ki çocukluğu aklına geldiğinde. Ne yaşamış olursan ol seni güldürecek, kendine getirecek, kıymetini hatırlatacak bir anın illaki var.
Seven iki insan arasında her konu tatlı ve ilginçtir. Her konunun sonu aşka bağlanabilir.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Bazı kimselere ne kadar yardım ederseniz o kadar tembelleşir, her şeyi sizden beklerler. Kendi kendilerine kalınca, ister istemez başkarının çaresine bakmak zorunda kalırlar.
İşte bizim en büyük derdimiz bu değil mi, baba? Dünyanın yarısı, öbür yarısının zevk ve eğlencelerini bir türlü anlayamaz.
Sayfa 86 - Can yayınlarıKitabı okudu
Reklam
Öyle ya, dünya evine böyle bocalama, kuşku içinde girilmez. İnsan hiç düşünemden kabul edebileceği bir erkeği beklemelidir.
Ah Varenka, Varenka! Kaderlenmeyin hiç; gözyaşları acıya yardımcı olmaz...
Yaşamın amacı nedir diye mi soruyorsun? En ulu ve en imkansız olana ulaşmaya çalışarak ölmek derim.
Bundan sonraki halim ancak yarım bir varlık olacak; ben artık o ben olmayacağım. Gün geçtikçe kendimden ayrılıyor, uzaklaşıyorum.
Bu mutsuzluğun mezardan başka bir sonu olduğunu sanmıyorum.
Reklam
Ah yüreğim öylesine doluydu ki. Birbirimizi anlamadan, vedalaştık. Bu dünyada birinin diğerini anlaması o kadar kolay bir şey değil.
"Keşke bir şeyler olsa?" Varoluşu değiştiren, İlham olacak bir şeyler; sıradan ölümlü dünya üzerinde abrakadabra derecesinde mucizevi değişim yaratacak bir şeyler.
Sayfa 110Kitabı okudu
Belki de kendimizi her şeyi isterken bulmamız aslında hiçbir şey istememeye tehlikeli ölçüde yakın olduğumuzdur.
Sayfa 126Kitabı okudu
... Onlar için hiçbir şey ifade etmiyorum, hiçbir şey... Onlar için bir yüküm, rahatsızlık veren, huzursuz eden biriyim... Utandıkları, ancak para getirdiği için atamadıkları biriyim...
Benliğimi derin bir acıma duygusu sarmıştı, onların kahkahaları beni ağlatıyordu.
Hayatın içine doğru yürümedikçe, korkularının üzerine gitmedikçe, geçmişi sorgulayıp geleceğe bakmadıkça, geleneksel düşünceleri üzerinden sirkelemedikçe, kulaklarını dünyaya kapatıp gözlerini gerçeklere kıstıkça, bir gerçeğin neferi olmaktansa yanlışın kölesi oldukça, bir başkasının sözlerine zihnen kulluk ettikçe gerçek anlamda yaşayamaz.
Reklam
Uykunun bilinmezliğinden nefret ediyordu. Yapılacak, hayatta yaşanacak çok şey vardı. Uykunun kendisinden çaldığı her anı kıskanıyordu, saatin çalması bitmeden başını lavaboya sokmuş, suyun soğuk ısırışlarıyla ürperiyordu.
Sayfa 180Kitabı okudu
... Martin kendisinden ve yaşamdan tiksiniyordu. Başarısızlık duygusuyla ediliyordu...
Sayfa 197Kitabı okudu
Evrende iyi olan tek şey buydu. Yaşam acılı bir yorgunluk hali aldığında ölüm sonsuz uykunun sessizliğine götürmeye hazırdı onu. Peki o neyi bekliyordu? Gitme vakti gelmişti.
Sayfa 512Kitabı okudu
Uyku onun için bir unutuş oluyor ve uyandığı her gün pişmanlıkla uyanıyordu. Yaşam onu kaygılandırıyor, boğuyordu, zaman bir sıkıntıydı.
Sayfa 500Kitabı okudu
Benim hayatımın amacı ne ve onunla ne halt edeceğim? Bilmiyorum ve korkuyorum. Asla istediğim bütün kitapları okuymayacağım; olmak istediğim bütün insanlar olamayacağım ve yaşamak istediğim bütün hayatları yaşayamayacağım. Kendimi istediğim bütün becerileri edinecek kadar eğitemeyeceğim...