Merhabalarrrr. Bugün sizin de çok sevdiğinizi düşündüğüm bir yazar ile geldim buraya. Neredeyse bütün eserlerinde kendimizden bir parça bulacağımız biride Dostoyevski. " Hatıralar mutlu olsun, kederli olsun, hep acı verir; en azından benim için öyle; ama bu acı tatlı bir acı." diyor, Dostoyevski. Hangimiz en güzel anımızı hatırladığı zaman gözleri dolmuyor, o güne gitmek istemiyor ki... Neyse biz gelelim İnsancıklar adlı kitabımızın detaylarına. Tam olarak Türkçeye çevirisi," Zavallı, Yoksul İnsanlar"dır. Dostoyevski'nin henüz 20li yaşlarda kaleme aldığı bu eser o dönem bir çok yazar tarafından büyük bir beğeni ile karşılaştı. Bir çoğumuzun bildiği gibi Rus edebiyatı, yoksulluk ve sefalet içerir. Dostoyevski ise bu her defasında bize çok iyi aktarır. Kitapta Varenka (Varvara) ve Makar Alekseyeviç adında bir memurun mektuplaşmasıdır. Sıkı bir dostluk ve aşk iç içedir ikili arasında. Makar Alekseyeviç'in yaşadığı evde olan bazı tatsız olaylarda ağlamamak elde değildi. Toplumsal konuları da çok iyi ele alan Dostoyevski harika bir yapıt ortaya koymuş. Okurken her şeyi ama her şeyi kalbinizin en derinliklerine kadar hissediyorsunuz. Aşkı, dostluğu, yoksulluğu, insanların ayrıştırıcılığını... Bende biraz bu kitabı okumaya geç kaldım, pişmanım tabikii de... Şimdi sıra sizde. Eğer okumadıysanız, en kısa sürede okumanızı tavsiye ederim. Gözyaşlarınıza hakim olamayacağınız bir kitap. Keyifli okumalar dilerim.