Doğum günümde hediye aldığım bir defterle ne kadar da çok müsvedde kağıt kullandığımı farkettim. Yazmaya çalışıp karalaya karalaya ilerlediğim, bazısını buruşturup çöpe attığım, bazısını da saklamaya çalıştığım ve buna rağmen büyük kısmını kaybettiğim ama her cümlesinde benden iz taşıyan bir sürü kağıdım oldu benim. Yine de hiç bir araya gelip anlamlı bir bütün oluşturamadılar. Ne kadar da hayatıma benziyor gerçekten bu yazma çabam.
Düşününce hayatımın büyük bölümünü bu şekilde yaşadığımın aydınlanmasını yaşıyorum. Bir sürü çaba verdiğim ve şimdi hiç birinin hayatımda ucundan bucağında bir varlığı olmayan ne ilişkiler yaşamışım, ne badireler atlatmışım, ne nankörlüklerle emeğimin kıymetsiz görüldüğü zamanlar geçmiş. Evet düşününce hepsinin bir etkisi oldu hayatıma fakat gerek var mıydı bu kadar israfa ?
Şimdi söz veriyorum hayat sana. Yine çok çabalayacağım ama hiç bir emeğimin israfına göz yummayacağım. Müsvedde kağıtlar gibi savrulmana izin vermeyeceğim. Belki karga burga yazılmış bir yazıyla dolu sayfaları olacak ama bundan sonra bir bütün olacak hayat defterim.
Teşekkürler ‘Müsvedde Kağıtlarım’
Cinsiyetten bağımsız bir durum bu. Karakter meselesi
E.A.
@EmreAlan61
·
2y
Bizler aşkı bıraktığımızda bir süreliğine yalnızlığımıza gideriz. Kadınlar ise ya başka kadınlara anlatmaya ya da ilişkinin sonuna yaklaşırken yedekledikleri, kendi sırasını bekleyen erkeğe…