E. yorumladı.
"Ben öğretmen oldum"
Bunu söylerken ne kadar mutluydun kim bilir, ne kadar emek verdin kim bilir, ders çalışırken kaç gece sabahladın kim bilir, aileni geride bırakıp hiç bilmediğin topraklara gelirken ne kadar zorlandın kim bilir. Şimdi ben de aynı emekleri verirken, ayni hayalleri kurarken anlıyorum yaşadığın zorlukları. Neredeyse her gün geçiyorum adını verdikleri kütüphanenin önünden ve resmini görüyorum üzerinde "Beni öldürende yoktur din iman" yazıyor. Evet yoktu; senin gibi gencecik kadınlara, çocuklara, masumlara kıyanlarda ne din ne iman ne de vicdan.
Seni unutamıyorum sevgili öğretmenim, bir kadın olarak bir öğretmen adayı olarak ; doğduğum büyüdüğüm bu topraklarda öldürülmen bana utanç olarak yetiyor. Misafirferverliğimizle, samimiyetimizle övündüğümüz bu topraklarda seni misafir edemedik seni sığdıramadık bu topraklara. Senin mezarın oldu misafirperverliğimiz, samimiyetimiz.
Sevgili Aybüke Yalçın, ömrün boyunca verdiğin tüm emeklerin için özür diliyoruz, ailenden, sevdiklerinden, öğrencilerinden özür diliyoruz. Seni yarım bıraktığımız için özür diliyoruz.
Yere batsın misafirferverliğiniz, samimiyetiniz,
yere batsın terörünüz,
yere batsın savaşınız,
yere batsın ırkçılığınız,
toprak savaşlarınız.
Bir kadının, bir çocuğun, bir masumun ölümüne sebep olan din, dil, ırk, ideoloji yere batsın. Canımla, kanımla, vicdanımla nefret ettim bu çağdan, bu insanlardan, bu topraklarda yaşamaktan. Şehit Aybüke Yalçın seni ve senin gibi değerli öğretmenleri unutmayacağız... 💐❤️
Ne olur bir sabahta
Süngüsüz, silahsız uyansak
Gözlerimizde tebessüm hayata baksak
Takılmasa peşimize adımlar
Sıradan insanlar olsak
Ne olur bir sabahta yıldızların altında
Yataksız, yorgansız uyansak
Islatsak yağmurları, baharları uzansak
Az da olsa dünyadan zevk alsak
Gölge gibi yapışmasa yakamıza ölüm