İnsanları birbirine yaklaştırmak ve böylece unutulup gitmeyi engellemek için kitaplar yaratıldığını bilmesi gereken bense kitapçı Mendel'i yıllarca unutmuştum.
Hala kalbiyle yaşayan pek az insan kalmıştı. Ve onlardan biri yanımda uzanmış benimle birlikte yıldızları seyrediyordu ama gökyüzünde hiç yıldız yoktu, kalbiyle bakmayanlar için.
"Kabul edin" dedi Efe mutsuz gözlerle. "Yine de böyle şeyler yoksulların başına geliyor. Parasızlık aileleri öyle hale getiriyor ki kendi öz çocuğunu çöpe atıyorlar. Bazıları da benimkiler gibi sokağa atıyor."
"Sanmıyorum Efe," dedim. "Yani artık bunun yoksullukla ilgili olduğunu sanmıyorum."